ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ
ਕਾਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਕੋਈ ਰੱਬ ਅਸਮਾਨ 'ਤੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਦਾ। ਹੱਕ ਦਿੰਦਾ ਉਹ ਸਾਰਿਆਂ ਕਿਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਵਿਹਲੜ ਨਾ ਕੋਈ ਕਲੋਲ ਕਰਦਾ। ਰੱਬ ਦੀ ਉਮਰ ਤਿੰਨ ਕੁ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਮਸਾਂ ਹੀ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਗ੍ਰੰਥ ਰਿਗਵੇਦ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਦਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਜ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ। ਸਿਰਫ ਸੁਰ (ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਅਸੁਰ (ਸ਼ਰਾਬ ਨਾ ਪੀਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਹੀ ਜਿਕਰ ਹੈ)। ਬਾਅਦ 'ਚ ਸੁਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵਤੇ ਅਤੇ ਅਸੁਰਾਂ ਨੂੰ ਰਾਖਸ਼ਸ਼ ਕਿਹਾ ਜਾਣ ਲੱਗਾ। ਅਸਲ 'ਚ ਇਹ ਅਸੁਰ (ਦਰਾਵੜ) ਹੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੂਲ ਵਾਸੀ ਸਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪੂਜਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਸ਼ਿਲਪੀ ਕਲਾਕਾਰ ਸਨ। ਮੋਹਿੰਜੋਦੋੜੋ ਹੜੱਪਾ ਸਭਿਅਤਾ ਇਸ ਦੀ ਮੂੰਹ ਬੋਲਦੀ ਮਿਸਾਲ ਸਨ। ਸੁਰ ਬਾਹਰੋਂ ਆਏ ਆਰੀਅਨ ਧਾੜਵੀ ਸਨ। ਜੋ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਂਦੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਲੜਾਕੂ ਸਨ। ਇਨ•ਾਂ ਨੇ ਵੱਸਦੇ ਦਰਾਵੜਾਂ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ, ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂ ਕੈਦ ਕਰ ਲਿਆ। ਕੈਦ ਕੀਤੇ ਗਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ੂਦਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ•ਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੱਕ ਖੋਹ ਲਏ ਗਏ। ਆਰੀਅਨਾਂ 'ਚ ਬ੍ਰਹਮਣ ਜਮਾਤ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਸੀ। ਇਹ ਆਰੀਅਨ ਸ਼ਰਮੇ, ਵਰਮੇ ਤੇ ਅਗਰਵਾਲ ਸਨ। ਇਹ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ 'ਚੋਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਏ। ਜੱਟ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੌਮਾਂ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵੱਚ ਅਫਗਾਨਿਸਥਾਨ ਵਾਲੇ ਪਾਸਿਓਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਈਆਂ। ਬ੍ਰਹਿਮਣ ਨੇ ਚਾਰ ਵਰਨ ਬਣਾ ਕੇ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਜਾਤਾਂ ਪਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਰਵ ਉੱਚ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ। ਰਿਗਵੇਦ 'ਚ ਦਰਾਵੜਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਇੰਦਰ ਵਗੈਰਾ ਦੀ ਉਸਤਤ ਹੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਹਵਨ, ਯੱਗ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਵਗੈਰਾ ਦਾ ਵਰਣਨ ਹੈ। ਸੂਰਜ, ਚੰਨ, ਅਗਨ ਵਗੈਰਾ ਨੂੰ ਦੇਵਤੇ ਮੰਨ ਕੇ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਰੱਬ ਦਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਜ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ। ਰੱਬ ਦੀ ਕਲਪਨਾ 3 ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਕੀਤੀ। ਹਜ਼ਰਤ ਮੂਸਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕੋਹਿਤੂਰ ਪਰਬਤ 'ਤੇ ਰੱਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਏ ਅਤੇ ਮੈਂ ਰੱਬ ਦਾ ਪੈਗੰਬਰ ਦੂਤ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਯਸੂਹ ਮਸੀਹ ਅਤੇ ਹਜ਼ਰਤ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦਾ ਪੈਗੰਬਰ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮਾ, ਵਿਸ਼ਣੂ, ਮਹੇਸ਼ ਤਿੰਨ ਰੱਬਾਂ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ, ਪਾਲਣ ਅਤੇ ਮਾਰਨ ਦੇ ਅੱਡ-ਅੱਡ ਮਹਿਕਮੇ ਅਲਾਟ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਬਲਦ ਦੇ ਸਿੰਗਾਂ 'ਤੇ ਖੜ•ੀ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਬਲਦ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਕੱਛੂਕੁਮੇ 'ਤੇ ਖੜ•ੇ ਅਤੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੁਆਰਾ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਵਲਣ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਚੰਨ, ਤਾਰੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੀ ਸਿਰੀ ਵਿੱਚ ਚਮਕਦੇ ਕਲਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਇਹ ਹਾਸੋਹੀਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹਨ, ਪਰ ਅੰਧ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ੀ ਲੋਕ ਹਾਲੇ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਕੇ ਇਸ ਸਭ ਕੁਝ ਨੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਦ ਉਹ ਤਰਕਸ਼ੀਲਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਤਾਂ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਅੱਗੇ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ “ਸਾਡਾ ਕਿਹੜਾ ਰੱਬ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਦੀ ਵਾਰੀ ਦਾ ਰੌਲਾ”। ਸਗੋਂ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਾਸ਼ ! ਰੱਬ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸਮਾਜ 'ਚ ਕਾਣੀ ਵੰਡ ਅਤੇ ਜਾਤ, ਪਾਤ ਨਾ ਹੁੰਦੀ। ਬੇ-ਇਨਸਾਫੀ ਅਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਨਾ ਹੁੰਦੇ। ਮਾਦਾ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਨਾ ਹੁੰਦੀ, ਮਾੜੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਹੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇਦਿਆ ਕਰਦਾ, ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਉਲਟੀ ਗੰਗਾ ਵਹਾ ਰਹੇ ਹਨ ਬੁਰੇ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ਾਂ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਉਨ•ਾਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰੀ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਦਰਜ਼ਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਕਿ ਦੋ ਨੰਬਰ ਰਾਹੀਂ ਕਾਲਾ ਧਨ ਕਮਾਓ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਹਿੱਸਾ ਰੱਬ ਨੂੰ ਦਿਓ ਅਤੇ ਸੁਰਖਰੂ ਹੋ ਜਾਓ। ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਹਸਪਤਾਲ ਅਤੇ ਸਕੂਲ 14 ਲੱਖ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 16 ਲੱਖ ਹੈ। ਹੁਣ ਕੀਹਦੇ-ਕੀਹਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾਈਏ, ਸਾਧਾਂ ਦੇ ਵੱਗ ਫਿਰਦੇ। ਬਕੌਲ ਸ਼ਾਇਰ “ਬੰਦੇ ਨਾ ਹੋਂਗੇ, ਜਿਤਨੇ ਖੁਦਾ ਹੈਂ ਖੁਦਾਈ ਮੇਂ, ਕਿਸ-ਕਿਸ ਖੁਦਾ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਜ਼ਦਾ ਕਰੇ ਕੋਈ।
Wednesday, October 21, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment