ਹਾਰੇ ਬੰਦੇ ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹਾਰੇ ਬੰਦੇ, ਮਜ਼ਹਬ ਦੀ ਪਨਾਹ ਲੈਂਦੇ ਨੇ।
ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਭਗੌੜੇ ਸੰਤਾਂ ਕੋਲੋਂ ਜਾ ਸਲਾਹ ਲੈਂਦੇ ਨੇ।
ਇੱਕ ਹੀ ਘਰ ਬਣਾਉਂਦਿਆਂ ਬੰਦੇ ਦੀ ਉਮਰ ਬੀਤ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮਜ਼ਹਬ ਦੇ ਜਾਨੂੰਨੀ ਪਲਾਂ 'ਚ ਘਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਲਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ।
ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਸ ਤੱਕਣ ਵਾਲੇ ਹੀ ਆਸਤਿਕ ਰਹਿਣ ਮੱਥੇ ਰਗੜਦੇ।
ਨਾ-ਆਸਤਿਕ ਵਿਹਲੜ ਸਾਧ ਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਹੱਥ ਹਿਲਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ।
ਮੰਦਰ, ਮਸਜਿਦ ਜਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਜਾਣ ਲਈ ਜੇ ਮਨ ਕਰੇ ਤਾਂ
ਭਲੇ ਲੋਕ ਕੁਝ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਬੱਚਿਆਂ ਤਾਈਂ ਹਸਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ।
ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਦੀ ਫਰਜ਼ੀ ਦੁਨੀਆਂ ਖਾਤਿਰ ਸਾਰੇ ਦੇਵ ਪੁਰਸ਼ ਹੀ,
ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੀ ਅਸਲੀ ਦੁਨੀਆਂ/ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਈਂ ਦਗਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ।
ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਨਫਰਤ ਕਰਦੇ ਨੇ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਕਾਫਿਰ ਕਾਫਿਰ ਕਹਿ ਕੇ
ਪਰ ਕਾਫਿਰ ਤਾਂ ਥਾਂ-ਥਾਂ ਰੁੱਖ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇਲਗਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ।
ਝੁਠੇ ਸੁਰਗ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵੇਚ ਕੇ ਸਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਲੁਟੇਰੇ
ਸੁਰਗ ਭੋਗਦੇ, ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਈਂ ਨਰਕ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ।
ਜਿਹੜੇ ਮਾਪੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਈ ਲੱਗ ਬਣਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ,
ਉਹ ਹੀ ਨਵੇਂ ਤਲਾਸ਼ ਕੇ ਰਸਤੇ, ਨਵੀਆਂ ਪਿਰਤਾਂ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਨੇ।