ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਵੜੀਂ ਨਾ ਸ਼ਰਾਬ ਵੈਰਨੇ!
ਤੇਰਾ ਸਾਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹਿਸਾਬ ਵੈਰਨੇ।
ਕੀਮਤੀ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਾਡੀ ਸ਼ਾਖ ਵੱਢਤੀ।
ਰੰਗਲੀ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਤੂੰ ਜੜ• ਕੱਢਤੀ।
ਡੋਬ ਦਿੱਤਾ ਸਾਰਾ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਵੈਰਨੇ…..
ਚੁੱਕੀ ਹੋਈ ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਮੁਢੋਂ ਹੀ ਅੱਤ ਨੀ,
ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਮਾਰੇ ਮੱਤ ਨੀ।
ਚੀਜ ਹੈਂ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖਰਾਬ ਵੈਰਨੇ. . .
ਰੋਜ਼ ਹੀ ਲੜਾਵੇਂ ਵੀਰ ਨਾਲ ਵੀਰ ਨੂੰ।
ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਰੋਗ ਲਾਵੇਂ ਨੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ।
ਸਾਡਾ ਹੁਣ ਕੋਰਾ ਹੈ ਜਵਾਬ ਵੈਰਨੇ. . .
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਲਾਈਆਂ ਨੇ ਜਿਨ•ਾਂ ਨੇ ਆੜੀਆਂ
ਤੈਨੂੰ ਪੀ ਕੇ ਜਿਹੜੇ ਨੀ ਵਜਾਉਂਦੇ ਤਾੜੀਆਂ,
ਹੁੰਦੇ ਨਹੀਂਓਂ ਕਦੇ ਕਾਮਯਾਬ ਵੈਰਨੇ..
ਤੋਤਲਿਆਂ ਬੋਲਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਖਾ ਗਈ,
ਸਾਡੀ ਤੂੰ ਜਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਖਾ ਗਈ।
ਰੋਲ ਦਿੱਤਾ ਅਸਾਂ ਦਾ ਸ਼ਬਾਬ ਵੈਰਨੇ,
ਮਾਲਕ ਨੇ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੀ!
ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਲਿਆ ਕੇ ਬਰਾਂਡ ਉਹ ਰਿਝਾਨ ਨੀ।
ਕਦੇ ਰਸਭਰੀ ਤੇ ਗੁਲਾਬ ਵੈਰਨੇ..
ਤੇਰਾ ਝੂਠਾ ਨਸ਼ਾ ਹੈ ਦਿਮਾਗੋਂ ਲੱਥਾ ਨੀ,
ਸਦਾ ਲਈ ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਟੇਕ ਦਿੱਤਾ ਮੱਥਾ ਨੀਂ।
ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਲੈਣਾ ਨਹੀਂਓਂ ਖਾਬ ਵੈਰਨੇ,
ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਵੜੀਂ ਨਾ ਸ਼ਰਾਬ ਵੈਰਨੇ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਅੱਥਰੇ ਮੌਸਮ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਭਟਕ ਕੁਰਾਹੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਕੁਝ ਬੰਦੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰੀ ਰੌਣਕ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਮੋਹਲੇਧਾਰ ਮੀਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੱਚੀ ਕੰਧ ਵੀ ਸਾਬਤ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ
ਕਦੇ ਕਦੇ ਧੁੱਪਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਰ ਬੁਰਜ ਉਚੇਰੇ ਢਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਉੱਚੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰਨ 'ਤੇ ਵੀ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਪਰਤਦੇ
ਉੱਚਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਜਦ ਖੁਦ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘਾ ਲਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਬੁੱਢੇ ਵਾਰੇ ਵੀ ਉਹ ਬੰਦੇ ਮੜਕ ਨਾਲ ਨੇ ਸਿੱਧਾ ਤੁਰਦੇ,
ਅਸੀਂ ਡੰਗੋਰੀ ਤੇਰੀ ਬਾਪੂ ਜਦ ਬੱਚੇ ਇਹ ਕਹਿ ਜਾਦੇ ਨੇ।
ਉਨ•ਾਂ ਨੂੰ ਮੰਜ਼ਿਲ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਨਾ ਕੋਈ ਰੋਕ ਹੈ ਸਕਦਾ,
ਜਿਹੜੇ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣਾ ਟੀਚਾ ਕਰਕੇ ਤਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀ ਮਿਰਗ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਪਿੱਛੇ ਅਕਸਰ ਰਹਿਣ ਭਟਕਦੇ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਥੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਪਰਛਾਵੇਂ ਹੇਠਾਂ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਢਿੱਲੋਂ ਉਹੀਓ ਸਖਸ਼ ਹੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨੇ ਪਾਰਸ
ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦਰਦ ਵੀ ਸਹਿੰਦੇ ਸਹਿੰਦੇ ਸਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਭਾਣਾ ਮੰਨਣ ਦੀਆਂ...ਭਾਣਾ ਮੰਨਣ ਦੀਆਂ ਹੀ ਨਸੀਹਤਾਂ ਨੇ,
ਰੱਖਿਆ ਸਦੀਆਂ ਤਾਈਂ ਗੁਲਾਮ ਸਾਨੂੰ।
ਸਾਡੇ ਧਰਮ ਗੰ੍ਰਥ ਹੀ ਦੱਸਦੇ ਰਹੇ,
ਮਾਇਆ ਨਾਗਣੀ ਅਤੇ ਹਰਾਮ ਸਾਨੂੰ।
ਕਿਸਮਤ ਆਸਰੇ ਬੰਦ ਕਰਵਾ ਅੱਖਾਂ,
ਸਦਾ ਰਹੇ ਜਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਨਾਮ ਸਾਨੂੰ।
ਆਪ ਮਾਣਦੇ ਨੇ ਸੇਜ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ,
ਕਹਿੰਦੇ ਬੁਰਾ ਹੈ ਲੋਭ ਤੇ ਕਾਮ ਸਾਨੂੰ।
ਕੋਰਾ ਕੋਰਾ ਕੁੱਜਾ...
ਕੋਰਾ-ਕੋਰਾ ਕੁੱਜਾ ਠੰਡਾ ਠਾਰ ਪਾਣੀ,
ਸਾਡੇ ਗਲੇ ਅਟਕਦਾ ਜਾਂਵਦਾ ਈ।
ਲੋਕੋ ਵਰਜੋ ਵੇ ਹਾਕਮ ਆਪਣੇ ਨੂੰ,
ਇਹ ਕੀਮਤਾਂ ਰੋਜ਼ ਵਧਾਂਵਦਾ ਈ।
ਸਾਡੇ ਖੂਨ 'ਚੋਂ ਕਰ ਕਸ਼ੀਦ ਖੁਸ਼ੀਆਂ, ਇਹ ਆਪਣੇ ਮਹਿਲ ਸਜਾਂਵਦਾ ਈ।
ਆਈਆਂ ਵੇਖ ਨੇੜੇ ਹੁਣ ਫਿਰ ਚੋਣਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਲਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਪਰਚਾਂਵਦਾ ਈ।
ਹੀਰ ਆਖਦੀ ਜੋਗੀਆ...
ਹੀਰ ਆਖਦੀ ਜੋਗੀਆ ਝੂਠ ਬੋਲੇਂ, ਹੋਇਆ ਖੇਤ ਨਾ ਅਜੇ ਵੀ ਵੱਤ ਹੈ ਵੇ।
ਜੀਹਨੂੰ ਤੂੰ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਆਖਦਾ ਏਂ, ਇਹ ਤਾਂ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਸਲਤਨੱਤ ਹੈ ਵੇ।
ਡਾਕੇ, ਕਤਲ ਹੁੰਦੇ ਇੱਥੇ ਦਿਨ ਦੀਵੀਂ, ਲੁੱਟੀ ਕੰਜਕਾਂ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਪੱਤ ਹੈ ਵੇ।
ਲਹੂ ਕਿਰਤੀਆਂ ਦਾ ਵਿਹਲੜ ਪੀ ਜਾਂਦੇ, ਅੰਨ ਦਾਤੇ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਨਾ ਸੱਤ ਹੈ ਵੇ।
ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੇ ਕੇ ...
ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੇ ਕੇ ਫੇਰ ਬਹਾਲ ਹੁੰਦੇ, ਰਿਸ਼ਵਤਖੋਰ ਜੇਕਰ ਸਸਪੈਂਡ ਹੁੰਦੇ।
ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਤਿਤਲੀਆਂ ਰਹਿਣ ਫੜਦੇ ਵੱਢਣ ਜੋਗੇ ਨੇ ਉਹ ਹਸਬੈਂਡ ਹੁੰਦੇ।
ਯਾਰ-ਮਾਰ ਹੀ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚਦੇ ਜੋ, ਹੁੰਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਉਹ ਕਾਹਦੇ ਫਰੈਂਡ ਹੁੰਦੇ।
ਨੋਟ ਸੌ ਦੇ ਦੋ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ, ਰੋਜ ਰੋਜ ਨਹੀਂ ਵਿਆਹ ਅਟੈਂਡ ਹੁੰਦੇ।
ਲੋਕ ਰਾਜ ਵਿੱਚ...
ਲੋਕ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਤਾਂ ਕਰਨ ਸ਼ਾਤਿਰ ਐਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਭਾਜੀ ਨਾ ਹੁੰਦੈ।
ਚਿੜੀਆਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜਿਸ ਤਰ•ਾਂ ਚਿੜੀਆਂ ਲਈ ਐਵੇਂ ਬੇਮਾਲੂਮ ਜਿਹਾ ਥਾਂ ਹੁੰਦੈ।
ਮਨਫੀ ਸਿਆਸਤ 'ਚੋਂ ਪਿਆਰ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਹੁੰਦੇ ਹਿੰਦਸਾ ਨਫਰਤ ਦਾ ਰੋਜ਼ ਜਮ•ਾਂ ਹੁੰਦੈ।
ਰਾਜਨੇਤਾ, ਪ੍ਰੋਹਿਤ ਹੀ ਅਸਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਸਾਰੀ ਲੁੱਟ ਖਸੁੱਟ ਦੀ ਮਾਂ ਹੁੰਦੈ।
ਆਬੇ ਸ਼ੀਰੀਂ ਹੈ...
ਆਬੇ ਸ਼ੀਰੀਂ ਹੈ ਤੇਰਾ ਦੀਦਾਰ ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਰੱਦ ਕਰਦੇ।
ਮਸਲੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਐਪਰ ਬਹੁਤ ਉਲਝੇ ਅਸੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਲੱਦ ਪਲੱਦ ਕਰਦੇ।
ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜਾ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦਾ ਗ਼ਮ ਹਾਕਿਮ ਰੋਜ਼ ਮਹਿੰਗਾਈ ਨੇ ਵੱਧ ਕਰਦੇ।
ਅਸੀਂ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਹੁੰਦੇ ਜਾਈਏ ਬੌਣੇ, ਲੋਟੂ ਮਿਹਨਤਾਂ ਦੇ ਜਾਣ ਕੱਦ ਕਰਦੇ।
ਕੁਝ ਆਦਮੀ ਦੇਂਵਦੇ...
ਕੁਝ ਆਦਮੀ ਦੇਂਵਦੇ ਬਦਲ ਮੌਸਮ, ਕੁਝ ਲੋਕ ਨੇ ਰੁੱਤ ਅਨੁਸਾਰ ਢਲਦੇ।
ਜਲਦੀ ਮੌਕਾਪ੍ਰਸਤ ਨੇ ਥੱਕ ਜਾਂਦੇ, ਰਹਿੰਦੇ ਮਰਦ ਮੁਜ਼ਾਹਿਦ ਸਦਾ ਚਲਦੇ।
ਜਿਸ ਘਰ 'ਚ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਸਲਤਨਤ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਹੀਂ ਫਲਦੇ।
ਕਦੇ ਬਣਦੇ ਗੁਲ-ਓ-ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਹੈ ਨਾ, ਜਿਹੜੇ ਦਾਣੇ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਗਲਦੇ।
ਬੰਜ਼ਰ ਦੇਖ ਕੇ...
ਬੰਜ਼ਰ ਦੇਖ ਕੇ ਧਰਤ ਉਦਾਸ ਨਾ ਹੋ, ਮਿੱਟੀ ਹੈ ਇਹ ਬੜੀ ਉਪਜਾਊ ਮੀਆਂ।
ਉਸ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਹੱਜ ਕੀ ਏ, ਜਿੱਥੇ ਹੋਵੇ ਪੰਚਾਇਤ ਨਾ ਸਾਊ ਮੀਆਂ।
ਹੋੜ• ਲੱਗੀ ਹੈ ਮੌਕਾ ਪ੍ਰਸਤੀਆਂ ਦੀ, ਸਰਕਾਰ ਹੋਵੇ ਕੋਈ ਕਿਵੇਂ ਟਿਕਾਊ ਮੀਆਂ।
ਜਿਸ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ, ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕੀ ਸਮਝਾਊ ਮੀਆਂ?
ਕੁਰਸੀ ਬਹੁਤ ਸਿਆਸਤ....
ਕੁਰਸੀ ਬਹੁਤ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਹੈ ਕੁੱਤੀ ਮਗਰ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੀ ਇਹ ਦੇ ਹੇੜ• ਪਿਆਰੇ।
ਲੁੱਚੇ, ਭੜੂਏ ਅਤੇ ਬੇਈਮਾਨ ਸਾਰੇ ਕੱਠੇ ਫਿਰਨ ਹੋ ਕੇ ਮਾਈ ਮੇੜ• ਪਿਆਰੇ।
ਲਾਹਕੇ ਅਸਾਂ ਦਾ ਕੁੱਲ ਲਿਬਾਸ ਲੈ ਗਏ ਸਾਡੇ ਮੂਕਾ ਵੀ ਰਿਹਾ ਨਾ ਤੇੜ ਪਿਆਰ।
ਮੱਝ ਲਿਬੜੀ ਜੇ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਵੜਜੇ, ਮੱਝਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਦਿੰਦੀ ਲਬੇੜ ਪਿਆਰੇ।
No comments:
Post a Comment