cccccc
ਵੈਰਾਗ ਅਤੇ ਤਿਆਗ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਵਿਚਾਰ ਪਰਵਾਹ ਕਹੋ
ਂਂਂਂਂਂਂਂਂਂਂ
0ਅਸਲੀ ਸੁੱਖ
0ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੁੱਖ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਆਤਮਾ (ਮਨ)ਦੀ ਤਰੰਗ ਦੀ ਕੋਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦੰਦੀਆਂ ਚਿੜਾਉਂਦੀ ਅਰਥੀ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
0ਤੁਹਾਡਾ ਸੁੱਖ ਤੁਹਾਡਾ ਬੇਨਕਾਬ ਦੁੱਖ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ।
0ਜਿਸ ਬੰਸਰੀ ਰਾਹੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਆਤਮਾ(ਮਨ)ਨੂੰ ਠੰਡ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਇਹ ਉਹੀ ਕਾਠ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਕੂ ਨਾਲ ਪੋਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਵਾਹ
0000
0ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਸੱਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਟੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਟੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ , ਉਸ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ਪਿਆਰ ਫਲਸਫਾ ਤੇ ਗਿਆਨ ।
0 ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਚੁੱਪ, ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਕੂਲਾ ਜਿਹਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ ।
0ਗਿਆਨ ਖੁਦ ਆਪਣੀ ਢਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਉਸਦੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਬਾਂਹ ।
0 ਜੋ ਵਸਤ ਅੱਜ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਇਹ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਕਦੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
0ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਸੁੱਖ ਂਿÂਕੱਠੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜਦ ਕਿ ਇੱਕ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਗ ਸੰਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਬਿਸਤਰੇ ਵਿੱਚ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੇ।
0 ਜਿਹੜੇ ਖੂਹ ਵਿਚੋਂ ਹਾਸਾ ਉਪਜਦਾ ਹੈ ਇਹ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰੀ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਭਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
0ਝੂਠ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਆਦਮੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ।
0ਆਪਣੇ ਸਵੈ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਅੱਰਥ ਹੈ।
0ਸੱਚ ਦੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
0 ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਦਾ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਫਾਇਦਾ ਕਿ ਇਹ ਬੋਲ ਕੇ ਯਾਦ ਨਹੀ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ।
0ਜਿਸ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਉੱਥੇ ਮਿਤਰਤਾ ਦਾ ਵਾਸਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ।
0ਚੰਗੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਬਨਣ ਲਈ ਚੰਗੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਬਨਣ ਲਈ ਚੰਗੇ ਮੁਰੀਦ ਹੋਣਾ ਵੀ ਜਰੂਰੀ ਹੈ।
0ਮੈਂ ਰੱਬ ਤੋਂ ਨਹੀ ਡਰਦਾ ਪਰ Àਸਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਰੱਬ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹੈ ।
0ਕੁਝ ਸ਼ੇਅਰ
ਂਂਂਂਂ
*ਤੰਗੀ ਚ ਸਬਰ ਕਰ ਦਿਲ ਮੁੱਠੀ ਮਿਚੀ ਰਹਿਣ ਦੇਹ , ਰਹਿੰਦਾ ਕੱਖ ਪੱਲੇ , ਪੱਲਾ ਪਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ।
*ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀ ਹੈ , ਇਹ ਸਭ ਮੌਸਮ ਦਾ ਸਦਕਾ ਹੈ , ਜੇਕਰ ਮੇਰੇ ਗ਼ਮਲੇ ਦੇ ਫੁੱਲ ਤੈਨੂੰ ਬੜੇ ਪਿਆਰੇ ਲੱਗੇ(ਭੂਸ਼ਨ)।
*ਝਾਂਜਰਾਂ ਦੇ ਬੋਲ ਸੁਣਕੇ ਛੜਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਪਾਠ ਦੀ ਪੌੜੀ (ਲੋਕ ਗੀਤ)
*ਬਾਬਾ ਗੋਰੀਆਂ ਰੰਨਾ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕੀ ਸਤਿਸੰਗ ਲਾਈ ਰੱਖਦਾ ( ਲੋਕ ਗੀਤ)
*ਆਹ ਲੈ ਚੱਕ ਮਿਤਰਾ ਬਾਕਾਂ ਮੇਚ ਨਾ ਆਈਆਂ ।
+ਉਰਦੂ ਸ਼ੇਅਰ
+ਯੇਹ ਕੈਸਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ, ਯੇਹ ਕੈਸੇ ਲੋਗ ਹੈਂ
ਕੋਈ ਰੁਕਤਾ ਨਹੀ ਹਾਦਸਾ ਦੇਖ ਕਰ।
* ਉਠ ਗਈ ਯੂੰ ਜ਼ਮਾਨੇ ਸੇ ਵਫ਼ਾ ਕਭੀ ਗੋਆ ਕਿਸੀ ਮੇ ਥੀ ਹੀ ਨਹੀ।
*ਉਮਰ ਬੀਤ ਜਾਤੀ ਹੈ ਏਕ ਘਰ ਬਨਾਤੇ
ਤੁਮੇ ਖ਼ੌਫ਼ ਨਹੀ ਆਤਾ ਹੈ ਬਸਤੀਆਂ ਜਲਾਤੇ ?
*ਖਾਹਿਸ਼ੇਂ ਕੱਦ ਸੇ ਜਬ ਬੜੀ ਹੋਂਗੀ।
ਨਿੱਤ ਨਈ ਮੁਸ਼ਕਿਲੇਂ ਖੜ•ੀ ਹੋਂਗੀ।
*ਵੋਹ ਦਿਨ ਹਵਾ ਹੂਏ ਜਬ ਪਸੀਨਾ ਗੁਲਾਬ ਥਾ
ਅਬ ਤੋ ਇਤਰ ਭੀ ਲਾਏਂ ਤੋ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਹੀ ਆਤੀ।
*ਏਕ ਮੁੱਦਤ ਸੇ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਭੀ ਆਈ ਨਾ ਹਮੇ
ਔਰ ਹਮ ਭੂਲ ਗਏ ਹੋਂ ਤੁਝੇ ਐਸਾ ਭੀ ਨਹੀਂ।
*ਵਿਛੜਾ ਕੁਛ ਇਸ ਅਦਾ ਸੇ ਕਿ ਰੁੱਤ ਹੀ ਬਦਲ ਗਈ
ਇੱਕ ਸ਼ਖਸ਼ ਸਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੋ ਵੀਰਾਨ ਕਰ ਗਿਆ।
*ਰਾਤ ਕੇ ਸੰਨਾਟੇ ਮੇ ਹਮ ਨੇ ਕਿਆ ਕਿਆ ਧੋਖੇ ਖਾਏ ਹੈਂ
ਅਪਨਾ ਹੀ ਜਬ ਦਿਲ ਧੜਕਾ ਤੋ ਮੈਂ ਤੋ ਮੈਂ ਸਮਝਾ ਵੋਹ ਆਏ ਹੈਂ।
*ਹਰ ਸ਼ਖਸ਼ ਪੁਰਮਿਜ਼ਾਜ਼ ਹਰ ਸ਼ਖਸ਼ ਪੁਰਖ਼ਲੂਸ ?
ਆਤੀ ਹੈ ਅਪਨੀ ਸਾਦਾਦਿਲੀ ਪਰ ਹੰਸੀ ਬਹੁਤ ।
*ਕੁਛ ਰੋਜ ਯੇਹ ਭੀ ਰੰਗ ਰਹਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਾ
ਆਂਖ ਉਠ ਗਈ ਜਿਧਰ ਬਸ ਉਧਰ ਦੇਖਤੇ ਰਹੇ ।
<ਕਹੋ ਨਾਖ਼ੁਦਾ ਸੇ ਕਿ ਲੰਗਰ ਉੁਠਾ ਲੇ
ਹਮੇ ਆਜ ਤੂਫਾਂ ਕੀ ਜਿਦ ਦੇਖਨੀ ਹੈ।
*ਯੂੰ ਮੁਸਕਰਾਏ ਜਾਨ ਸੀ ਕਲੀਉਂ ਮੇ ਪੜ ਗਈ
ਯੂੰ ਲਬ ਕੁਸ਼ਾ ਹੂਏ ਕਿ ਗੁਲਸਿਤਾਂ ਬਨਾ ਦੀਆ।ਕਹੋ
Converted from Satluj
Thursday, September 30, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment