ਕਾਵਿ ਬੰਦ

ਪੜ•ਦੇ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਬੜੀ ਬੇ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਹੁਣ,
ਕਰਾਂਗੇ ਕੀ ਯਾਰੋ ਨੌਕਰੀਆਂ ਤਾਂ ਥਿਔਣੀਆਂ ਨਹੀਂ।
ਘਟੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ 'ਚ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ,
ਐਵੇਂ ਭਾਣੇ ਭੰਗ ਦੇ ਹੀ ਜਾਨਾਂ ਤਾਂ ਗੁਔਣੀਆਂ ਨਹੀਂ।
ਥੱਬੇ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦੇ ਲੈ ਕੇ ਚੜ•ਦੇ ਹਾਂ ਟੈਂਕੀਆਂ 'ਤੇ,
ਸਾਡੀਆਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੰਮ ਆਉਣੀਆਂ ਨਹੀਂ।
ਸੋਚੇ ਸਰਕਾਰ ਨਵੇਂ ਜਲਘਰ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ,
ਕਿ ਟੈਂਕੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁਣ ਪੌੜੀਆਂ ਬਣਾਉਣੀਆਂ ਨਹੀਂ।

ਗਜ਼ਲ-5
ਮਹਿਫਲੀਂ ਗੱਲ ਗੋਰਿਆਂ ਮੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ,
ਪਰ ਹੀਣਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤੇ ਭੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ।
ਪੁੱਤ ਪਾ ਰਹੇ ਨੇ ਕੋਠੀਆਂ, ਮੈਂ ਲਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਪਨੀਰੀਆਂ,
ਤਾਂ ਕਿ ਪੱਥਰਾਂ ਸੰਗ ਗੁਫ਼ਤਗ਼ੂ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ।
ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲ ਟਹਿਕਦੇ, ਰਹਿਦੇ ਪਰਿੰਦੇ ਚਹਿਕਦੇ,
ਕਾਸ਼! ਫ਼ਿਤਰਤ ਇਸ ਤਰ•ਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ।
ਅਮੀਰਾਂ, ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਦੇ ਬੜੇ ਛਪਦੇ ਬਿਆਨ ਰੋਜ਼ ਨੇ,
ਗੱਲ ਲੋੜਾਂ ਥੁੜ•ਾਂ ਦੀ ਤੇ ਤੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ।
ਸੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਤਾਂ ਲੋੜ ਹੈ, ਸੁੱਖ ਲਈ ਹੀ ਬੰਦਾ ਦੌੜਦਾ,
ਪਰ ਗੱਲ ਅਣਹੋਇਆਂ ਦਿਆਂ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ।
ਗਦਰਾਏ ਜਿਸਮਾਂ 'ਤੇ ਤਾਂ ਹੈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ,
ਗੱਲ ਹੁਣ ਮੁਰਝਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ।
ਢਿੱਲੋਂ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਸਾਰੇ ਜ਼ਹਿਰ ਭਰ ਗਿਆ,
ਧਰਤ, ਪਾਣੀ, ਹਵਾ ਅਤੇ ਗੱਲ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ।
ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ 94171-20427