ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੋਹ ਹੈ ਜੋ ਕਾਮ ਆਏ ਕਿਸੀ ਕੇ ( ਸ਼ੇਅਰ 3-10-11)

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੋਹ ਹੈ ਜੋ ਕਾਮ ਆਏ ਕਿਸੀ ਕੇ ( ਸ਼ੇਅਰ 3-10-11)
*ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੋਹ ਹੈ ਜੋ ਕਾਮ ਆਏ ਕਿਸੀ ਕੇ ਵਰਨਾ ਇਸੇ ਜੈਸੇ ਭੀ ਗੁਜ਼ਾਰੋਗੇ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਏਗੀ।
*ਦੋ ਘੜੀ ਦਿਲ ਕੇ ਬਹਿਲਾਨੇ ਕਾ ਸਹਾਰਾ ਭੀ ਗਿਆ ਲੀਜੀਏ ਆਜ ਤਸੱਵਰ ਮੇ ਭੀ ਤਨਹਾਈ ਹੈ।
*ਯੂੰ ਤੋ ਰਹਾ ਨਾ ਕੁਛ ਭੀ ਉਸ ਸੜੇ ਮਕਾਨ ਮੇ ਏਕ ਵਾਰ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖ ਲੂੰ ਚਲਨੇ ਸੇ ਪੇਸ਼ਤਰ।
*ਦੀਵਾਰ ਓ ਦਰ ਨੇ ਰੋਕਾ ਨਾ ਗਲੀਉਂ ਨੇ ਦੀ ਸਦਾਅ ਕਿਤਨਾ ਹਮੇਂ ਗ਼ੁਮਾਨ ਥਾ ਚਲਨੇ ਸੇ ਪੇਸ਼ਤਰ।
*ਖ਼ਲੂਸ ਰਹਿ ਗਿਆ ਬਸ ਇਕ ਮੁਕਾਲਮਾ ਬਨ ਕਰ ਹਜੂਰ ਕੈਸੇ ਹੈ ? ਆਲੀ ਜਨਾਬ ਕੈਸੇ ਹੈਂ?
*ਅਪਨੇ ਮਰਨੇ ਕੀ ਖ਼ਬਰ ਇਕ ਦਿਨ ਉੜਾਤੇ ਕਾਸ਼ ਹਮ, ਅਪਨੇ ਚਾਹਨੇ ਵਾਲੋਂ ਕਾ ਹਮ ਭੀ ਮੰਜ਼ਿਰ ਦੇਖਤੇ।
*ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਦਮੋਂ ਮੇ ਹੈ ਠੁਕਰਾਈਏ ,ਔਰ ਕਿਆ ਖ਼ਿਦਮਤ ਕਰੂੰ ਬਤਲਾਈਏ।
*ਆਜ ਸਾਕੀ ਕੋ ਪਿਲਾ ਦੀ ਜਾਏਗੀ ,ਬਸ ਯਹੀ ਉਸਕੋ ਸਜ਼ਾ ਦੀ ਜਾਏਗੀ।
* ਅਬ ਯੇਹ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿ ਤਨਹਾਈ ਸੇ ਹਮ ਤੰਗ ਆਕਰ ,ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਦਰਵਾਜੇ ਕੀ ਜ਼ੰਜ਼ੀਰ ਹਿਲਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ।
*ਵਕਤ ਕਾ ਕਿਆ ਹੈ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਏਗਾ ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਕੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਸੇ ਡਰ ਲਗਤਾ ਹੈ।
*ਮੇਰਾ ਦੁੱਖ ਸੁਨਾ ਚੁਪ ਰਹੇ , ਫਿਰ ਵੋਹ ਬੋਲੇ ਯੇਹ ਰਾਗ ਪਹਿਲੇ ਕਾ ਗਾਇਆ ਹੂਆ ਹੈ।
*ਮਿਲ ਸ਼ਾਇਦ ਕਹੀਂ ਤਸਕੀਂ ਕਾ ਪਹਿਲੂ ਦਰਦੇ ਗ਼ਮੇ ਦੁਨੀਆਂ ਕੋ ਸੀਨੇ ਕੋ ਲਗਾ ਰੱਖਨਾ।
*ਰੋਈ ਸ਼ਬਨਮ ਤੋ ਗੁਲ ਕੋ ਹਸੀਂ ਆ ਗਈ , ਹਰ ਕੋÂਂੀ ਅਪਨੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਪੇ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੈ।
*ਦਬਾ ਕੇ ਕਬਰ ਮੇਂ ਚਲ ਦੀਏ ਦੁਆ ਨਾ ਸਲਾਮ , ਜਰਾ ਸੀ ਦੇਰ ਮੇ ਕਿਆ ਹੋ ਗਿਆ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੋ।
*ਕਲ• ਸੁਲਗਤੀ ਦੁਪਹਿਰ ਮੇ ਉਸਕੀ ਯਾਦੋਂ ਕੇ ਗੁਲਾਬ ਇਸ ਤਰਹ ਮਹਿਕੇ ਕਿ ਸਾਰਾ ਘਰ ਗੁਲਸਿਤਾਂ ਹੋ
ਗਿਆ।
*ਕਿਆ ਤੇਰੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੀ ਲਜ਼ਤ ਬਿਆਂ ਕਰੂੰ ਮਿਲ ਕਰ ਭੀ ਤੁਝਕੋ , ਮੁਝਕੋ ਤੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਹੈ।
*ਜ਼ਿੰਦਾ ਦਿਲ ਲੋਗ ਰੂਹ ਤਕ ਅਪਨੀ ਦਰਹਕੀਕਤ ਉਦਾਸ ਹੋਤੇ ਹੈਂ।
*ਯੇ ਅਦਾ ਏ ਬੇਨਿਆਜ਼ੀ ਤੁਝੇ ਬੇਵਫ਼ਾ ਮੁਬਾਰਕ ਮਗਰ ਇਤਨੀ ਭੀ ਬੇਰੁਖੀ ਕਿਆ ਕਿ ਸਲਾਮ
ਤਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ।
*ਮੈਂ ਨਿਗਾਹੋਂ ਸੇ ਪੀ ਰਹਾ ਥਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੇ ਬਦਦੁਆ ਦੀ , ਤੇਰਾ ਹਾਥ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਕਭੀ ਜਾਮ
ਤਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ।
*ਮੁਝਕੇ ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਨਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤੀ ਜਾਨੇ ਯੇਹ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕੈਸਾ ਸ਼ੋਰ ਮਚਾ ਹੈ।
* ਮੈਂ ਐਸੇ ਜਮਘਟੇ ਮੇ ਖੋ ਗਿਆ ਹੂੰ ਯਹਾ ਮੇਰੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ।
*ਨਾ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ ਨਾ ਮੰਜ਼ਿਲ ਕਾ ਪਤਾ ਹੈ। ਮੁਹੱਬਤ ਰਾਸਤਾ ਹੀ ਰਾਸਤਾ ਹੈ।
*ਮੌਸਮੋਂ ਕੀ ਸਜ਼ਾਏਂ ਬੇਹਤਰ ਹੈਂ ਘਰ ਕੇ ਭੀਤਰ ਉਦਾਸ ਰਹਿਨੇ ਸੇ।
*ਘਰ ਕਾ ਆਈਨਾ ਵਹੀ ਸ਼ਕਲ ਪੁਰਾਨੀ ਮਾਂਗੇ। ਜੈਸੇ ਮੁਝਸੇ ਮੇਰੇ ਹੋਨੇ ਕੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਮਾਂਗੇ।
*ਏਕ ਆਂਸੂ ਕਹਿ ਗਿਆ ਸਭ ਹਾਲ ਦਿਲ ਕਾ ਮੈਂ ਸਮਝਤਾ ਥਾ ਯੇਹ ਜ਼ਾਲਿਮ ਬੇਜ਼ੁਬਾਂ ਹੈ।
*ਤੁਮਹਾਰਾ ਖਿਆਲ ਆਤਾ ਹੈ ਦਿਨ ਰਾਤ ਅਬ ਤੋ , ਕਿਸੀ ਕੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੇ ਇਸ ਕਦਰ
ਛਾਇਆ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ।
*ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਕ ਹਾਦਸਾ ਹੈ ਔਰ ਐਸਾ ਹਾਦਸਾ ਮੌਤ ਸੇ ਖ਼ਤਮ ਜਿਸਕਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ।
*ਸੂਰਜ ਕੇ ਸਾਥ ਡੂਬ ਗਿਆ ਦਿਲ ਭੀ ਆਜ ਤੋ ਇਤਨਾ ਉਦਾਸ ਸ਼ਾਮ ਕਾ ਮੰਜ਼ਿਰ ਕਭੀ ਨਾ ਥਾ।
* ਸਦੀਉਂ ਮੇਂ ਫੈਲਨੇ ਕੀ ਤਮੰਨਾ ਲੀਏ ਹੂਏ ਕਿਆ ਸ਼ਖਸ਼ ਥਾ ਜੋ ਖੋ ਗਿਆ ਲਮਹੋਂ ਕੀ ਭੀੜ ਮੇਂ।
* ਜਿਸ ਧਜ ਸੇ ਕੋਈ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਗਿਆ ਵੋਹ ਸ਼ਾਨ ਸਲਾਮਤ ਰਹਿਤੀ ਹੈ ਯੇਹ ਜਾਨ ਤੋ
ਆਨੀ ਜਾਨੀ ਹੈ ਇਸ ਜਾਂ ਕੀ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ।
*ਮਸਤ ਕਰਦੇ ਮੁਝੇ ਸਾਕੀ ਮਗਰ ਇਕ ਸ਼ਰਤ ਕੇ ਸਾਥ ਹੋਸ਼ ਇਤਨਾ ਰਹੇ ਬਾਕੀ ਕਿ ਮੁਝੇ ਯਾਦ ਰਹੇ।
*ਅਕੇਲਾ ਹੂੰ ਆਬਾਦ ਕਰ ਲੇਤਾ ਹੂੰ ਵੀਰਾਨਾ ਬਹੁਤ ਰੋਏਗੀ ਮੇਰੇ ਬਾਦ ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਮ ਏ ਤਨਹਾਈ।
*ਭੀੜ ਮੇਂ ਇਕ ਅਜਨਬੀ ਕਾ ਸਾਹਮਨਾ ਅਛਾ ਲਗਾ। ਸਭ ਸੇ ਛੁਪ ਕਰ ਵੋਹ ਕਿਸੀ ਕਾ ਦੇਖਨਾ
ਅਛਾ ਲਗਾ।
*ਖੋਖਲੇ ਨਾਹਰੋਂ ਕੀ ਸ਼ਬਨਮ ਸੇ ਨਾ ਬੁਝ ਪਾਏਗੀ ਯੇਹ ਮੇਰੇ ਹੋਟੋਂ ਪਰ ਮੁਕੰਮਲ ਇਕ ਸਦੀ ਕੀ ਪਿਆਸ ਹੈ।
*ਹੈ ਸਰ ਪੇ ਮੇਰੇ ਧੂਪ ਮਗਰ ਤੂ ਭੀ ਤੋ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਗਿਰਤੀ ਹੂਈ ਜਾਨ ਗਿਰਤੀ ਹੂਈ ਦੀਵਾਰ ਕੇ
ਸਾਏ ਮੇਂ ਖੜ•ੀ ਹੈ।
*ਪੜਤੇ ਹੈਂ ਮਜ਼ੇ ਲੇਕਰ ਵੋਹ ਫਸਾਦੋਂ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਘਰ ਅਪਨੇ ਜਿਨਹੇਂ ਕਭੀ ਸੜਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖੇ।
*ਯੇਹ ਕੈਸੀ ਦਸਤੂਰ ਏ ਜ਼ੁਬਾਂ ਬੰਦੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਮਹਿਫਿਲ ਮੇਂ ਜਹਾਂ ਤੋ ਬਾਤ ਤਕ ਕਰਨੇ ਤਰਸਤੀ ਹੈ
ਜੁਬਾਂ ਮੇਰੀ।




Converted from