ਦੂਰ ਜਿਹਨਾ ਦਾ ਡੇਰਾ----1978(ਥਾਂਦੇਵਾਲਾ)30-3-11

ਦੂਰ ਜਿਹਨਾ ਦਾ ਡੇਰਾ----1978(ਥਾਂਦੇਵਾਲਾ)30-3-11
• ਸੂਰਜ ਢਲਿਆ ਸ਼ਾਮ ਧੁਆਂਖੀ ਫਿਰ ਉਤਰੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ।ਫਿਰ ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਘੋੜੇ ਸਰਪਟ ਦੌੜਦੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇੜੇ ਨੇੜੇ। ਕਿਸੇ ਉਦਾਸ ਗੀਤ ਦੀ ਸਰਗ਼ਮ ਤਨਹਾਈ ਮੁੜਮੁੜ ਕੇ ਛੇੜੇ। ਉਡਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਾਲੀਏ ਕੁੜੀਏ ਆ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਾਂ---।
• ਸਾਵਣ ਵੀ ਲੰਘ ਗਿਆ ਹੈ ਸਾਰਾ ਬਰਸ ਬਰਸ ਕੇ ਕਬਰਾਂ ਉਤੇ। ਹਾਸੇ ਹੋਏ ਕਰੰਡ ਕਿ ਰਹਿ ਗਏ ਦਿਲ ਦੇ ਸਭ ਅਰਮਾਨ ਵੀ ਸੁਤੇ। ਆਜਾ ਪੱਤਣ ਝਨਾਂ ਦਾ ਲੰਘ ਕੇ ਸਜਣਾ ਭਿੱਜੀ ਭਿੱਜੀ ਰੁੱਤੇ। ਆ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਮੱਥੜਾ ਚੁੰਮਾ ਆ ਤੇਰੀ ਤਸਵੀਰ ਉਤਾਰਾਂ।
• ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਜਿਹੀਆਂ ਅਖੀਆਂ ਤੇ ਚਿਹਰਾ ਧੁੱਪ ਸੰਵਲਾਇਆ ਤੇਰਾ। ਐਸਾ ਗੁੰਮਿਆ ਫੇਰ ਨਾ ਲੱਭਿਆ ਬੱਦਲਾਂ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਚੰਨ ਮੇਰਾ।ਵਾਰ ਵਾਰ ਫਿਰ ਯਾਦ ਨੇ ਆਉਂਦੇ ਸੱਜਣ ਦੂਰ ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਡੇਰਾ।
• ਆਪਣੇ ਪੱਲੇ ਬੰਨ• ਕੇ ਲੈ ਗਏ ਸਾਡੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀਆਂ ਬਹਾਰਾਂ , ਉਡਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਾਲੀਏ ਕੁੜੀਏ ਆ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਾਂ----।
• 2 ---
• Êਪੱਤਝੜ ਦੀ ਬੇਸੁਰੀ ਬੰਸਰੀ ਕੰਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਯਾਰੋ ਦਸੋ ਨੀਂਦ ਕਦੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।
• ਹਰ ਆਹਟ 'ਤੇ ਹਰ ਦਸਤਕ 'ਤੇ ਤ•ਭਕ ਕੇ ਬੂਹੇ ਵਲ ਤਕਦਾ ਹਾਂ ਇਹ ਤਾਂ ਉਹੀਓ ਅੱਖੜ 'ਵਾ ਜੋ ਸਾਡੇ ਦਰ ਖੜਕਾਉਂਦੀ ਹੈ।
• ਕਿੰਨਾ ਰੁਖਾ ਰੁਖਾ ਹੈ ਸਭ ਸੁੰਨੇ ਵਿਹੜੇ ਵਰਗਾ ਜੀਵਨ ਕਿਸਤਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਹੈ ਜਿੰਦੇ ਕਿਸ ਲਈ ਇਹ ਕੋਇਲ ਗਾਉਂਦੀ ਹੈ?
• ਸੂਰਜ ਛਿਪਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਰੰਗ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਨਿਗਲ ਜਾਵੇਗੀ , ਇਹ ਅਸਮਾਨੀ ਪੀਂਘ ਛਲਾਵਾ ਐਂਵੇਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਂਦੀ ਹੈ।
• ਸੁਕੀ ਨਦੀ ਜਿਹੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨੇ ਤੂੰ ਵੀ ਚੁਪ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਚੁਪ ਹਾਂ ਕੀ ਹੁਣ ਫੇਰ ਮਿਲਾਂਗੇ ਜਿੰਦੇ ?
• ੍ਰਬੇਬਸੀ ਜਿਹੀ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀ ਹੈ।
• ਫਿਰ ਅਜ ਕਿਉਂ ਅਚਾਨਕ ਅਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ ਨੇ ਕਿਸ ਦੀ ਖਾਤਿਰ , ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰਾ ਕਿਸ ਦੀ ਯਾਦ ਜੋ ਤੜਪਾਉਂਦੀ ਹੇ।
• ਦਿਲ ਯਾਰਾ! ਇੰਜ ਇਕਲਵਾਂਝੇ 'ਕਲੇ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਰਹਾਂਗੇ , ਚੱਲ ਸਾਗਰ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰੀਏ
• ਅਜੇ ਕਿਆਮਤ ਚਿਰ ਲਾਉਂਦੀ ਹੈ।
• 3
• *ਤਨਹਾਈ ਦਾ ਲੰਮਾ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਪਿਆ ਹੈ।ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਦਿਲ ਦਾ ਵਿਹੜਾ ਵੀਰਾਨ ਪਿਆ ਹੈ।
• ਕਿਹੜਾ ਜ਼ਖਮੀ ਪੈਰਾਂ ਵਾਲਾ ਇਥੋਂ ਲੰਘਿਐ ਰਾਹ ਦਾ ਹਰ ਇਕ ਪੱਥਰ ਲਹੂ ਲੁਹਾਨ ਪਿਆ ਹੈ।
• ਹਾਸਿਆਂ ਦੀ ਇਕ ਕਬਰ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਪੁਟੀ ਬੈਠੇ ਹਉਕੇ ਹਿੱਕ ਵਿਚ ਲੈਕੇ ਕਬਰਿਸਤਾਨ ਪਿਆ ਹੈ।
• ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲਾ ਹਿੰਮਤੀ ਯੋਧਾ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਹੀ ਡਰਦਾ ਅਜ ਇਨਸਾਨ ਪਿਆ ਹੈ।
• ਕਿਧਰ ਗਿਆ ਬਚਪਨ ਬੁੱਲ•ਾਂ ਦਾ ਬਿਹਬਲ ਹਾਸਾ ਹੁਣ ਤਾਂ ਅਖੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਬੀਆਬਾਨ ਪਿਆ ਹੈ।
• ਆਪਣੇ ਜਲਦੇ ਘਰ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹੈ ਨਹੀਂ ਹਰ ਕੋਈ ਗੂੜ•ੀ ਨੀਂਦ 'ਚ ਲੰਮੀਆਂ ਤਾਣ ਪਿਆ ਹੈ।
• ਹਾਸਾ ਵੀ ਕੋਈ ਇਥੇ ਦਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਉਧਾਰਾ ਇਕ ਪਲ ਕਿੰਨਾ ਜ਼ਾਲਿਮ ਯਾਰੋ ਇਹ ਜਹਾਨ ਪਿਆ ਹੈ ।
• 4------
• ਜਾਂਦਿਆ ਰਾਹੀਆ ਤੁਰਿਆ ਜਾਹ ਕਿਉਂ ਮੁੜ ਕੇ ਝਾਤੀ ਪਾਵੇਂ
• ਸਾਨੂੰ ਡੱਸਣ ਲਈ ਕਾਫੇ ਨੇ ਸਾਡੇ ਕਾਲੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ।
• ਅਜੇ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇਰੇ ਸੁਪਨੇ ਟਾਵੇਂ ਟਾਵੇਂ
• ਜਿਉਂ ਕੁਝ ਛਿਣ ਛਾਂ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਪਰਛਾਵੇਂ।
• ਫਿਰ ਤੇਰੀ ਮਹਿਫਲ ਵਿਚ ਆਏ ਕਿੰਨੇ ਯੁਗਾਂ ਪਿਛੋਂ
• ਕੁਝ ਚਿਰ ਏਦਾਂ ਦਾ ਵੀ ਲੰਘਿਆ ਨਾ ਧੁਪੇ ਨਾ ਛਾਵੇਂ।
• ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਦਾ ਬੀਬਾ ਚਿਹਰਾ ਫਿਕਰਾਂ ਨੇ ਝੁਰੜਾਇਆਂ
• ਮੈਨੂੰ ਪੁਛੇ ਤੂੰ ਇਹਨਾ ਗੀਤਾਂ ਚੋਂ ਕੀ ਖਟੇਂ ਕੀ ਖਾਵੇਂ।
• ਕੁਝ ਹਮਦਰਦ ਮਿਲੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਦੇ ਗਏ ਸੂਹੇ ਸੁਪਨੇ
• ਐਸੇ ਗਏ ਕਿ ਫੇਰ ਨਾ ਆਏ ਗੁੰਮ ਗਏ ਸਿਰਨਾਵੇਂ।
• *ਮਰਾਂਗੇ ਗੈਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਛਾਂ ਦੀ ਖਾਤਿਰ
• ਜੀਆਂਗੇਤਾ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਵਿਹੜੇ ਆਪਣੀ ਟਾਹਲੀ ਛਾਂਵੇਂ
•
•
੧.
Converted from Satluj to Unicode