ਆਗ ਕਾ ਖੇਲ19-3-11

ਆਗ ਕਾ ਖੇਲ19-3-11
**ਆਗ ਕੋ ਖੇਲ ਪਤੰਗੋਂ ਨੇ ਸਮਝ ਰਖਾ ਹੈ ਸਭ ਕੋ ਅੰਜ਼ਾਮ ਕਾ ਡਰ ਹੋ ਯੇ ਜਰੂਰੀ ਤੋ ਨਹੀਂ।
**ਕਿਸੀ ਸੇ ਕਿਆ ਕਹੂੰ ਖ਼ੁਦ ਪੇ ਭੀ ਅਖਤਿਆਰ ਨਹੀਂ, ਅਬ ਯੇ ਹਾਲ ਹੈ ਕਿ ਤੇਰਾ ਭੀ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ।
*ਕਭੀ ਕਭੀ ਸਫਰ ਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੇ ਰੂਠ ਕੇ ਹਮ ਤੇਰੇ ਖ਼ਿਆਲ ਕੇ ਸਾਏ ਮੇ ਬੈਠ ਜਾਤੇ ਹੈਂ।
**ਜੋ ਅਪਨੇ ਦਿਲ ਪੇ ਗੁਜ਼ਰੀ ਸਭ ਕੋ ਸੁਨਾ ਰਹੇ ਹੈਂ ,ਯਾਨੀ ਕਿ ਪਥਰੋਂ ਪੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਗਿਰਾ ਰਹੇ ਹੈਂ।
*ਠੁਕਰਾ ਦੀਆ ਥਾ ਜਿਨਕੋ ਉਮੀਦ ਮੇ ਕਿਸੀ ਕੀ ਵੋਹ ਏਕ ਏਕ ਕਰ ਕੇ ਸਭ ਯਾਦ ਆ ਰਹੇ ਹੈਂ,
**ਆਦਮੀ ਅਬ ਖਣਿਜ ਪਦਾਰਥੋਂ ਕੇ ਸਿਵਾ ਕੁਝ ਭੀ ਨਹੀਂ ਫ਼ਕਤ ਮੁਹਾਵਰੋਂ ਹੀ ਉਬਾਲ ਆਤਾ ਹੈ,
*ਹਸੀਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਕਿਸੀ ਖੰਡਰ ਕੋ ਸੁਨਾਤੇ ਰਹੀਏ ਅਬ ਪਹਿਲੂ ਮੇ ਕਹਾਂ ਕੋਈ ਜਮਾਲ ਆਤਾ ਹੈ।*
*ਹੰਸਤੇ ਹੂਏ ਚਿਹਰੋਂ ਮੇ ਢੂੰਢਾ ਹੈ ਤੁਮੇ ਮੈਨੇ ਔਰ ਫੂਲ ਕੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਸੇ ਪੂਛਾ ਹੈ ਪਤਾ ਤੇਰਾ।
*ਆਪ ਆ ਜਾਏਂ ਤੋ ਮੁਝਕੇ ਭੀ ਆ ਜਾਏਗਾ ਯਕੀਨ ਬਰਨਾ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਹੇਂਗੇ ਕਿ ਬਹਾਰ ਆਈ ਹੈ।
**ਸੁਨੋਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਾਂ ਧੜਕਨ ਦਿਲੋਂ ਕੀ,ਨਹੀਂ ਸੁਨੋਗੇ ਤੋ ਪਤਝੜ ਕੀ ਹਵਾ ਹਾਂ।
*ਮੁਝੇ ਤੋ ਇਸ ਖ਼ਬਰ ਨੇ ਖੋ ਦੀਆ ਹੈ ਸੁਨਾ ਮੈਂ ਕਹੀਂ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੂੰ।
*ਤਾਰੀਕੀਆਂ(ਹਨੇਰਾ) ਗਰਜ਼ ਕੀ ਫੈਲੀ ਹੂਈ ਹੈਂ ਮੀਲੋਂ ਫਿਰ ਭੀ ਹਮ ਦੋਸਤੀ ਕੀ ਸ਼ਮਾਂ ਜਲਾ ਰਹੇ ਹੈਂ।
*ਨਾ ਤੋ ਹੁਸਨ ਕਾਮ ਆਇਆ ਨਾ ਹੀ ਇਸ਼ਕ ਰਾਸ ਆਇਆ
ਮਹਿਰੂਮੀਉਂ ਸੇ ਅਬ ਤਕ ਯਾਰੀ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਹੈਂ।
**ਜਿਨਕੇ ਹੋਟੋਂ ਪੋ ਹਸੀਂ ਪਾਉਂ ਮੇ ਛਾਲੇ ਹੋਂਗੇ, ਹਾਂ ਵਹੀ ਲੋਗ ਤੁਝੇ ਢੂੰਢਨੇ ਵਾਲੇ ਹੋਂਗੇ।
*ਵੋਹ ਜੋ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਕੀ ਤਰਹ ਫੈਲਾ ਥਾ ਮੇਰੇ ਚਾਰ ਸੂ,ਮੈਂ ਉਸੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਤਾ ਥਾ ਛੂ ਸਕਤਾ ਨਾ ਥਾ।
**ਹੋ ਨਾ ਜਾਏਂ ਆਪਕੀ ਨੀਂਦੇਂ ਹਰਾਮ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਮੇ ਨਾ ਸੋਚਾ ਕੀਜੀਏ।
*ਗੈਰੋਂ ਸੇ ਕਹਾ ਤੂਨੇ ਗੈਰੋਂ ਸੇ ਸੁਨਾ ਤੂਨੇ,ਕੁਛ ਹਮ ਸੇ ਕਹਾ ਹੋਤਾ ਕੁਛ ਹਮ ਸੇ ਸੁਨਾ ਹੋਤਾ।
*ਵੋਹ ਹਮ ਸੇ ਬਦਲ ਗਿਆ ਨਿਗਾਹੇਂ ਤੋ ਕਿਆ ਹੂਆ ਜਿੰਦਾ ਹੈਂ ਕਿਤਨੇ ਲੋਗ ਮੁਹੱਬਤ ਕੀਏ ਬਗੈਰ।
*ਦੋ ਰੋਜ ਮੇ ਸ਼ਬਾਬ ਕਾ ਆਲਮ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ, ਬਦਨਾਮ ਕਰਨੇ ਆਇਆ ਥਾ ਬਦਨਾਮ ਕਰ ਗਿਆ।
*ਗੁਜ਼ਰੇ ਹੂਏ ਸਮੇ ਕਾ ਅਬ ਤਕ ਗਿਲਾ ਹੀ ਕਿਆ , ਅਛਾ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਬਹੁਤ ਅਛਾ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ।

** ਹਿੰਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ (1978*) ਅਮਰਜੀਤ ਢਿਲੋਂ
*ਅਬ ਕੇ ਵਿਛੜੇ ਫਿਰ ਸ਼ਾਇਦ ਹਮ ਮਿਲੇਂਗੇ ਕਭੀ ਖਿਆਲੋਂ ਮੇ।ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਸਾਏ ਲੇਕਰ ਆ ਉਠ ਚਲੇਂ ਉਜਾਲੋਂ ਮੇ।
ਗਰਮੀ ਕੇ ਮੌਸਮ ਮੇ ਭੀ ਹੋਤਾ ਜਾਤਾ ਹੈ ਖੂਨ ਸਰਦ ਤੁਮ ਸੰਗ ਤੋ ਤਪਤਾ ਰਹਿਤਾ ਥਾ ਠੰਢੇ ਸੀਤ ਸਿਆਲੋਂ ਮੇ।
ਪੈਸੇ ਕੀ ਬੁਨਿਆਦ ਪੇ ਹੈ ਸਭ ਯੇਹ ਢਾਂਚਾ ਯੇਹ ਦੀਨ ਮਜ਼ਹਬ , ਅਬ ਪਿਛਲਾ ਮੋਹ ਕਹਾਂ ਹੈ ਅਪਨੇ ਹੀ ਘਰ ਵਾਲੋਂ ਮੇ।
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਹੰਸਤੇ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਰਾਤ ਕੋ ਰੋਨੇ ਕੀ ਖਾਤਿਰ ,ਸ਼ਾਮ ਹੂਈ ਗ਼ਮ ਢਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਬਨ ਕਰ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲੇਂ ਮੇ।
ਪਲ ਮੇ ਦੂਰ ਹੂਏ ਹਮ ਐਸੇ ਜੈਸੇ ਕੋਈ ਪਹਿਚਾਨ ਹੀ ਨਾ ਥੀ ਆਂਖੇਂ ਚਾਰ ਹੂਈ ਥੀ ਨਾਮਾਲੂਮ ਕਿਤਨੇ ਸਾਲੋਂ ਮੇ।
ਅਬ ਕੀ ਬਾਰ ਨਾ ਗੀਤ ਲਿਖੇਂਗੇ ਨਾ ਬਹਾਰ ਨਾ ਸਾਵਣ ਕੇ ਢਿਲੋਂ ਫ਼ੁਰਸਤ ਕਹਾਂ ਹੈ ਉਲਝਾ ਹੂੰ ਘਰ ਕੇ ਜੰਜਾਲੋਂ ਮੇ।