ਜੋ ਰਾਤੋਂ ਕੋ ਸਿਤਾਰੇ ਤੋੜਤੇ ਥੇ ਸ਼ੇਅਰ 1 –11 –11

ਜੋ ਰਾਤੋਂ ਕੋ ਸਿਤਾਰੇ ਤੋੜਤੇ ਥੇ ਸ਼ੇਅਰ 1 –11 –11
*ਜੋ ਰਾਤੋਂ ਕੋ ਸਿਤਾਰੇ ਤੇੜਤੇ ਥੇ ਉਨ•ੀ ਕੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਟੂਟਾ ਆਸਮਾਂ ਹੈ।
>ਯੇ ਵਹਿਮ ਥਾ ਮੁਝਕੇ ਵੋਹ ਭੂਲ ਚੁਕਾ ਹੋਗਾ,ਜਬ ਮਿਲਾ ਤੋ ਮੇਰੀ ਤਰਹ ਵਿਆਕੁਲ ਥਾ।
*ਵੋਹ ਜਬਰ ਵੀ ਦੇਖਾ ਹੈ ਤਾਰੀਖ ਕੀ ਆਂਖੋਂ ਨੇ ਲਮਹੋਂ ਨੇ ਖ਼ਤਾ ਕੀ ਥੀ ਸਦੀਉਂ ਨੇ ਸਜ਼ਾ ਪਾÂਂੀ।
*ੋਬੋਬਸੀ ਅਪਨੀ ਕਭੀ ਯੂੰ ਭੀ ਜਤਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਹਮ, ਔਰ ਭੀ ਘਰ ਕੋ ਕਰੀਨੇ ਸੇ ਸਜਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਹਮ।
ਜਬ ਦੀਵਾਰੋਂ ਕਾ ਬਦਨ ਹਰ ਲਮਸ ਪਰ ਭੁਰਨੇ ਲਗੇ,ਦਰ ਦੀਵਾਰੋਂ ਪਰ ਨਏ ਪਰਦੇ ਲਗਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਹਮ।
*ਅਬ ਬਨਾਇਆ ਜਾਏਗਾ ਯੇ ਦੇਵਤਾਉਂ ਕਾ ਨਗਰ ਔਰ ਮਾਰੇ ਜਾਏਂਗੇ ਜੋ ਭੀ ਜਹਾਂ ਇਨਸਾਨ ਹੈਂ।
ਹੈ ਕਹੀਂ ਸੰਗੀਨ ਕਾ ਪਹਿਰਾ ਕਹੀਂ ਚਾਕੂ ਕਾ ਡਰ ਹਮ ਘਰੋਂ ਮੇਂ ਕੈਕ ਯਾ ਲੂਟੇ ਹੂਏ ਸਾਮਾਨ ਹੈਂ।
*ਰੰਕ ਹੋਗਾ ਨਾ ਕੋਈ ਰਾਜਾ ਹੋਗਾ, ਏਕ ਦਿਨ ਵਕਤ ਕਾ ਯੇ ਆਮ ਤਕਾਜ਼ਾ ਹੋਗਾ।
*ਵਕਤ ਕਾਟੇ ਸੇ ਨਾ ਕਟਤਾ ਥਾ ਮਗਰ ਮਸਤ ਰਹੇ,ਸੀਖਲੀ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਸੁਨਾਨੀ ਹਮਨੇ।
*ਜਿਨਕੋ ਆਂਖੋਂ ਸੇ ਲਗਾਇਆ ਜਿਨਕੋ ਰੋ ਰੋ ਕਰ ਪੜ•ਾ ਹਾਏ ਵੋਹ ਖ਼ਤ ਭੀ ਨਜ਼ਰ ਆਨੇ ਲਗੇ ਬੇਕਾਰ ਸੇ।
(ਰੋਨੇ ਵਾਲੋਂ ਸੇ ਕਹੋ ਉਨਕਾ ਭੀ ਰੋਨਾ ਰੋ ਲੇਂ ਜਿਨਕੋ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਏ ਹਾਲਾਤ ਨੇ ਰੋਨੇ ਨਾ ਦੀਆ। \
ਆਪ ਕਹਿਤੇ ਥੇ ਕਿ ਰੋਨੇ ਸੇ ਨਾ ਬਦਲੇਂਗੇ ਨਸੀਬ ਉਮਰ ਭਰ ਆਪ ਕੀ ਇਸ ਬਾਤ ਨੇ ਰੋਨੇ ਨਾ ਦੀਆ।
*ਵੋਹ ਨਾਮ ਜਿਸਕੇ ਜਿਸਕੇ ਲੀਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗਵਾਈ ਗਈ ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਆ ਥਾ ਮਗਰ ਕੁਛ ਭਲਾ ਭਲਾ ਸਾ ਥਾ।
*ਮੁਝਕੋ ਭੂਲ ਜਾਨਾ ਲੇਕਿਨ ਦਿਲ ਕੋ ਮੇਰੀ ਯਾਦੋਂ ਸੇ ਸਜਾਏ ਰੱਖਨਾ ।
*ਯੇ ਨਹੀਂ ਕਿ ਗ਼ਮ ਨਹੀਂ ,ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਆਂਖ ਪੁਰਨਮ ਨਹੀਂ।ਤੁਮ ਭੀ ਤੋ ਤੁਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਆਜ ਹਮ ਭੀ ਆਜ ਹਮ ਨਹੀਂ

ਦਿਲ ਮੇਂ ਚੁਭ ਜਾਏਂਗੇ ,,,ਸ਼ੇਅਰ 31-10=11

ਦਿਲ ਮੇਂ ਚੁਭ ਜਾਏਂਗੇ ,,,ਸ਼ੇਅਰ 31-10=11
*ਦਿਲ ਮੇਂ ਚੁਭ ਜਾਏਂਗੇ ਜਬ ਅਪਨੀ ਜੁਬਾਂ ਖੋਹਲੇਂਗੇ,ਹਮ ਅਬ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਕਾਂਟੋਂ ਕੀ ਦੁਕਾਂ ਖੋਹਲੇਗੇ।
*ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਮੇਰੀ ਯਾਦ ਸੇ ਆਈ ਉਨ•ੇ ਹਯਾ ਫਿਰ ਆਈਨੇ ਮੇਂ ਚੂਮ ਲੀਆ ਅਪਨੇ ਆਪ ਕੋ।
*ਯਾਦ ਰਖੋ ਤੋ ਦਿਲ ਕੇ ਪਾਸ ਹੈਂ ਹਮ ਭੂਲ ਜਾਓ ਤੋ ਫਾਸਲੇ ਹੈਂ ਬਹੁਤ।
*ਆਤਸ਼ੇ ਹਿਜ਼ਰ ਕੋ ਅਸ਼ਕੋਂ ਸੇ ਬੁਝਾਨੇ ਵਾਲੇ, ਤੁਝੇ ਰੋਨੇ ਭੀ ਨਾ ਦੇਂਗੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਾਲੇ।
*ਵਕਤ ਕੀ ਗਰਦ ਮੇਂ ਢਕੀ ਰਹਿਨੇ ਦੋ ਇਸੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਈਨਾ ਦੇਖੀਗੀ ਤੋ ਡਰ ਜਾਏਗੀ।
*ਮੇਰਾ ਤੋ ਕਮਾਲ ਏ ਫ਼ਨ ਬਸ ਇਤਨਾ ਹੈ ਜਿਗਰ ਆਪ ਮੁਝ ਪੇ ਛਾ ਗਏ ਮੈਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਪੇ ਛਾ ਗਿਆ।
*ਮੈਂ ਭੀ ਜਲਦੀ ਮੇਂ ਹੂੰ ਕੈਸੇ ਬਾਤ ਹੋ ਤੂ ਭੀ ਲਗਤਾ ਹੈ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਮੇਂ ਹੈ।
ਸਾਰੇ ਮੰਜ਼ਿਰ ਏਕ ਸੇ ਲਗਨੇ ਲਗੇ ਕੌਨ ਸ਼ਾਮਿਲ ਮੇਰੀ ਹੈਰਾਨੀ ਮੇਂ ਹੈ।
*ਤੇਰੀ ਤਲਾਸ਼ , ਮੇਰੀ ਜਾਂ ਔਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਾ ਵੀਰਾਨਾ ਸਫਰ ਤੋ ਖ਼ੂਬ ਥਾ ਮਗਰ ਰਸਤਾ ਖ਼ਰਾਬ ਮਿਲ
ਗਿਆ।
*ਨਾਹੱਕ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੋ ਤੁਮ ਪਰ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਗਾ ਔਰੋਂ ਕਾ , ਚਾਂਦ ਭੀ ਕਾਲਾ ਪੜ ਜਾਤਾ ਧਰਤੀ
ਕੀ ਪਰਛਾਈ ਸੇ।
*ਫੂਲ ਚੁਨਨੇ ਕਾ ਸਲੀਕਾ ਜੇ ਤੁਝੇ ਆਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਕੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਅਪਨੀ ਖ਼ੁਦ ਉਂਗਲੀਆਂ ਰਹਿ ਜਾਏਗਾ।
*ਹਮ ਨਾ ਹੋਂਗੇ ਤੋ ਕਰੋਗੇ ਕਿਸ ਸੇ ਅਪਨੇ ਦਿਲ ਕੀ ਬਾਤ, ਹਮਨੇ ਮਾਨਾ ਆਜ ਹੋ ਤੁਮ ਮਹਿਫ਼ਲੋਂ
ਕੇ ਬੀਚ ਮੇਂ।
*ਤਨ ਬਚਾਨੇ ਚਲੇ ਥੇ ਕਿ ਮਨ ਖੋ ਗਿਆ। ਏਕ ਮਾਟੀ ਕੇ ਪੀਛੇ ਰਤਨ ਖੋ ਗਿਆ।
ਦੋਸਤੀ ਕਾ ਸਭੀ ਖਾ ਚੁਕੇ ਜਬ ਵਿਆਜ ਤੋ ਪਤਾ ਯੇ ਚਲਾ ਮੂਲਧਨ ਖੋ ਗਿਆ।
ਹਮ ਨੇ ਪੜ ਕਰ ਜਿਸੇ ਪਿਆਰ ਸੀਖਾ ਕਭੀ ਏਕ ਗਲਤੀ ਸੇ ਵੋਹ ਵਿਆਕਰਨ ਖੋ ਗਿਆ।ੋ
*ਨਾ ਅਫਸਰ ਹੈ ਨਾ ਚਪੜਾਸੀ ਨਾ ਬਿਜਲੀ ਹੈ ਨਾ ਬਾਬੂ ਹੈ ਜੋ ਦਫਤਰ ਮੇਂ ਬੈਠੇ ਹੈਂ ਸਭ
ਐਤਵਾਰ ਬੈਠੇ ਹੈਂ।


Converted

ਗ਼ਜ਼ਲ- ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ- ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਟੀਸੀ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਚੜ•ਾਈਦਾ ।
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਡਿਗਣ ਵੇਲੇ ਫਿਰ ਕੀਚਰ ਕੀਚਰ ਹੋ ਜਾਈਦਾ।
ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਛੱਤ ਉਤੋਂ ਜਦ ਚੰਨ ਸਿਤਾਰੇ ਦਿਸਦੇ ਨੇ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਪੌੜੀ ਚੜ• ਕੇ ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਅਹਿਸਾਨ ਕਰਾਈਦਾ।
ਸ਼ੁਹਰਤ , ਪੈਸੇ ਦੀ ਹਵਸ ਦਾ ਕੋਈ ਕਿਨਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਐ ਤੈਰਾਕੋ, ਇਹਨਾਂ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਿਚ ਹੈ ਡੁੱਬ ਜਾਈਦਾ।
ਸਾਲਾਂ ਬੱਧੀ 'ਕਠਿਆਂ ਰਹਿਕੇ ਅੱਡ ਅੱਡ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਐਪਰ
ਕੁਝ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦੇ ਇਕ ਪਲ 'ਚ ਹੈ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਜਾਈਦਾ।
ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਇਕ ਬੰਦੋਬਸਤ ਜਿਹਾ
ਕਿੰਨੀ ਲੰਮੀ ਸਜ਼ਾ ਹੈ ਯਾਰੋ ਗਲ ਪਿਆ ਢੋਲ ਵਜਾਈਦਾ।
ਕਿਸਦਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਕੇ ਪਰਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਭਟਕਣ ਲਈ
ਜੇਕਰ ਆਪਣੇ ਮੁਲਕ 'ਚ ਹੋਵੇ ਸਾਧਨ ਕੋਈ ਕਮਾਈ ਦਾ।
Îਮੇਰੇ ਆਹਲਣਿਆਂ ਦੇ ਬੋਟ ਵੀ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਗਏ
ਪਿਛੇ ਪਿਛੇ ਰਿਜਕ ਦੇ ਯਾਰੋ ਤਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਭਜਾਈਦਾ।
ਹੁਣ ਨਾ ਕੋਈ ਪੰਛੀਆਂ ਲਈ ਛੱਤ 'ਤੇ ਪਾਣੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ
ਨਵੇਂ ਮਕਾਨਾਂ ਤਾਈਂ ਰੱਬੜ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਸਜਾਈਦਾ।
ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਮਨ 'ਚ ਪੈਲ•ਾਂ ਪਾਉਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਉਭਰਦੀ ਹੈ
ਕੱਚੀ ਜਿਹੀ ਕੰਧੋਲੀ ਉਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਮੋਰ ਬਣਾਈਦਾ ।
ਕੁਝ ਤੋਹਫੇ ਨਾ ਦੇਣ ਤੇ ਜਦ ਮੋਹ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤਿੜਕ ਗਏ
ਏਦਾਂ ਦਾ ਵੀ ਸੇਕ ਹੰਢਾਇਆ ਹੈ ਅਸੀਂ ਮਹਿੰਗਾਈ ਦਾ।
ਜਦ ਦੋਸਤ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ,ਪੀੜ ਬੜੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਅੱਜਕੱਲ• ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਯਾਰੋ ਦੋਸਤ ਨਵਾਂ ਬਣਾਈਦਾ ।
ਬੇਵਫਾਈ ਵੀ ਤਾਂ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤਕ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਢਿੱਲੋਂ ਐਵੇਂ ਯਾਰਾਂ ਤਾਈਂ ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ ਅਜ਼ਮਾਈਦਾ।

ਨਵੇਂ ਸ਼ੇਅਰ 28-10-11

ਨਵੇਂ ਸ਼ੇਅਰ 28-10-11
*ਫੂਲ ਗੁਲਸ਼ਨ ਮੇਂ ਖਿਲਾ ਮੁਰਝਾ ਗਿਆ । ਅਪਨਾ ਹੰਸਨਾਂ ਯਾਦ ਮੂਝਕੇ ਆ ਗਿਆ।
*ਤੇਰੀ ਮਹਿਫ਼ਲ ਮੇਂ ਆਕਰ ਸੋਚਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ ਨਾ ਆਤਾ ਤੋ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਤਾ।
*ਭੂਲੇ ਸੇ ਜੈਸੇ ਹਿਰਨ ਕੋਈ ਆਬਾਦੀ ਮੇਂ ਆ ਜਾਏ ਯੇ ਮਿਲਨਾ ਭੀ ਕੋਈ ਮਿਲਨਾ ਘਬਰਾਏ ਹੂਏ ਰਹਿਨਾ।
*ਉਧਰ ਕੋਈ ਬੇਬਸ ਬਹਾਤਾ ਹੈ ਆਂਸੂ ਇਧਰ ਭੀਗ ਜਾਤਾ ਹੈ ਦਾਮਨ ਹਮਾਰਾ ।
*ਰਾਤ ਕੇ ਸੰਨਾਟੇ ਮੇਂ ਹਮਨੇ ਕਿਆ ਕਿਆ ਧੋਖੇ ਖਾਏ ਹੈਂ , ਅਪਨਾ ਹੀ ਜਬ ਦਿਲ ਧੜਕਾ ਤੋ ਮੈਂ ਸਮਝਾ ਵੋਹ ਆਏ ਹੈਂ।
*ਕਿਤਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ ਮਾਸੂਮ ਪਰਿੰਦੋਂ ਕੇ ਲੀਏ ਚਾਲਾਕ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਸੇ ਬਚਾਏ ਰੱਖਨਾ।
*ਇਸ ਸ਼ਹਿਰੇ ਬੇਚਿਰਾਗ ਮੇਂ ਤੂੰ ਜਾਏਗੀ ਕਹਾਂ ਆ ਐ ਸ਼ਬੇ ਫ਼ਿਰਾਕ ਤੁਝੇਘਰ ਹੀ ਲੇ ਚਲੇਂ।
*ਕੋਈ ਆਹਟ, ਕੋਈ ਦਸਤਕ ਕਿਸੀ ਚਿੜੀਆ ਕੀ ਚਹਿਕ ਘਰ ਕੀ ਸੁੰਨਸਾਨ ਹਵੇਲੀ ਮੇਂ ਸਜਾਏ ਰੱਖਨਾ।
*ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੂਆ ਤੋ ਆਂਖ ਮਿਲਾਕਰ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਵੋਹ ਕਿਉਂ ਗਿਆ ਯੇ ਭੀ ਬਤਾ ਕਰ ਨਹੀਂ ਗਿਆ।
*ਘਰ ਮੇਂ ਹੈ ਆਜ ਤਕ ਉਸਕੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਵਸੀ ਹੂਈ ਲਗਤਾ ਹੈ ਜੈਸੇ ਕਿ ਵੋਹ ਆਕਰ ਨਹੀਂ ਗਿਆ।
*ਰਹਿਨੇ ਦੀਆ ਨਾ ਉਸਨੇ ਕਿਸੀ ਕਾਮ ਕਾ ਮੁਝੇਔਰ ਖ਼ਾਕ ਮੇਂ ਭੀ ਮੁਝਕੇ ਮਿਲਾ ਕਰ ਨਹੀਂ ਗਿਆ।
*ਕੋਈ ਦੁਸ਼ਮਨ ਭੀ ਮਿਲ ਜਾਏ ਤੋ ਝੁਕ ਕਰ ਕਰੋ ਸਲਾਮ ਪਹਿਲੇਖ਼ੁਦ ਝੁਕਤਾ ਹੈ
ਔਰੋਂ ਕੋ ਝੁਕਾਨੇ ਵਾਲਾ।
*ਕਾਗਜ ਕੀ ਕਿਸ਼ਤੀਉਂ ਕੋ ਰੇਤੀਲੇ ਤਟ ਪਰ ਰੱਖ ਕਰ ਬਹਿਲਾ ਰਹੇ ਹੈਂ ਬੱਚੇ ਸੂਖੀ ਹੂਈ ਨਦੀ ਕੋ।
*ਬੈਠਾ ਹੈ ਹਾਥ ਜੇੜੇ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਏਕ ਆਂਸੂ ਦੇਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਐਸੇ ਪੂਜਾ ਮੇਂ ਯੂੰ ਕਿਸੀ ਕੋ।
*ਜਬ ਪੂਛ ਲੀਆ ਉਨਸੇ ਕਿ ਕਿਸ ਬਾਤ ਕਾ ਡਰ ਹੈ। ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਐਸੇ ਹੀ ਸਵਾਲਾਤ ਕਾ ਡਰ ਹੈ।
ੌਯੇ ਰਾਸਤਾ , ਬੇਵਾਸਤਾ , ਯੇ ਵਾਸਤਾ ਬੇਰਾਸਤਾ,ਰਿਸ਼ਤੋਂ ਮੇਂ ਯਹਾਂ ਖ਼ੁਦ ਸੇ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਾ ਡਰ ਹੈ।
*ਐਨ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ ਮੁਝਮੇ ਹੀ ਕਮੀ ਹੋ ਲੇਕਿਨ ਵੋਹ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ ਮੁਹੱਬਤ ਜਿਸੇ ਰਾਸ ਆਈ ਹੈ।
ਹਮ ਜੋ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਨਸ਼ੇ ਮੇ ਹਮੇ ਕਹਿ ਲੇਨੇ ਦੋ ਐਨ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ ਕਿ ਫਿਰ ਹੋਸ਼ ਮੇਂ ਆਕਰ ਨਾ ਕਹੇਂ।
ੰਜਾਨੇ ਪਹਿਚਾਨੇ ਸੇ ਚਿਹਰੇ ਅਪਨੀ ਤਰਫ ਬੁਲਾਉਗੇ, ਕਦਮ ਕਦਮ ਪੇ ਲੇਕਿਨ ਅਪਨੇ ਸਾਏ ਸੇ ਟਕਰਾਉਗੇ।
*ਪੁਕਾਰਤੀ ਹੈਂ ਫ਼ੁਰਸਤੇਂ ,ਕਹਾਂ ਗਈ ਵੋਹ ਸੋਹਬਤੇਂ,ਜ਼ਮੀਂ ਨਿਗਲ ਗਈ ਉਨਹੇਂ ਕਿ ਆਸਮਾਂ ਖਾ ਗਿਆ।
*ਸੋਚਾ ਥਾ ਹਾਕਿਮ ਸੇ ਕਰੇਂਗੇ ਸ਼ਕਾਇਤ ਕੰਮਬਖ਼ਤ ਵੋਹ ਭੀ ਤੇਰਾ ਚਾਹਨੇ ਵਾਲਾ ਨਿਕਲਾ।
*ਵਿਛੜ ਕੇ ਤੁਝਸੇ ਦੇਖਾ ਗਿਆ ਨਾ ਕਿਸੀ ਕਾ ਮਿਲਾਪ ਉੜਾ ਦੀਏ ਹੈਂ ਪਰਿੰਦੇਪੇੜ ਪੇ ਬੈਠੇ ਹੂਏ।
*ਹੋ ਸ਼ਮਾਂ ਤੋ ਬਤਾਏਂ ਕਿ ਜਲਤੇ ਹੈਂ ਕਿਸ ਤਰਹ ਜੁਗਨੂੰ ਵੀ ਮਰ ਗਏ ਹੋਂ ਤੋ ਪਰਵਾਨਾ ਕਿਆ ਕਰੇ।
*ਅੰਦਰ ਕਾ ਬਾਗ ਜਿਸਕਾ ਬਦਲ ਜਾਏ ਦਸਤ(ਜੰਗਲ) ਮੇਂ
ਵੋਹ ਸਖ਼ਸ਼ ਤੇਰੇ ਫੂਲ ਸੇ ਚਿਹਰੇ ਕੋ ਕਿਆ ਕਰੇ।
*ਇਸ ਤਰਹ ਗਿਰਨੇ ਨਾ ਦੋ ਯਾਦੋਂ ਕੀ ਸ਼ਬਨਮ ਦੇਰ ਤਕ ਯੇਹ ਖ਼ੁਨਕ(ਸ਼ੀਤਲ) ਸਾਇਆ ਭੀ ਕੋਈ ਦਿਲਜਲਾ ਲੇ ਜਾਏਗਾ।
*ਵੋਹ ਨਾਮ ਜਿਸਕੇ ਲੀਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗਵਾÂਂੀ ਗਈ ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਆ ਥਾ ਮਗਰ ਭਲਾ ਭਲਾ ਸਾ ਥਾ।
*ਗੋ ਜ਼ਰਾ ਸੀ ਬਾਤ ਪਰ ਬਰਸੋਂ ਕੇ ਯਾਰਾਨੇ ਗਏ । ਲੇਕਿਨ ਇਤਨਾ ਤੋ ਹੂਆ ਕੁਛ ਲੋਗ ਪਹਿਚਾਨੇ ਗਏੇ।
<*ਜਲ ਕਰ ਗਿਰਾ ਹੂੰ ਸੂਖੇ ਰੁੱਖ ਸੇ ਗਿਰਾ ਨਹੀਂ ਮੈਨੇ ਵਹੀ ਕੀਆ ਜੋ ਤਕਾਜ਼ਾ ਵਫ਼ਾ ਕਾ ਥਾ।
*ਸੁਨੋ ਜਹਾਂ ਸੇ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ ਇਜ਼ਾਜ਼ਤ ਦੋ ਮੁਝੇ ਤਲਾਸ਼ ਮੇਂ ਅਪਨੀ ਰਵਾਨਾ ਹੋਨਾ ਹੈ।
*ਜਬ ਤਕ ਜੀਏ ਬਿਖ਼ਰਤੇ ਰਹੇ, ਟੂਟਤੇ ਰਹੇ, ਹਮ ਸਾਂਸ ਸਾਂਸ ਕਰਜ਼ ਕੀ ਤਰਹ ਅਦਾ ਹੂਏ।
*ਵੋਹ ਦੋਸਤੀ ਤੋ ਖੈਰ ਅਬ ਨਸੀਬ ਏ ਦੁਸਮਨਾਂ ਹੂਈ ਵੋਹ ਛੋਟੀ ਛੋਟੀ ਰੰਜ਼ਸ਼ੋਂ ਕਾ ਲੁਤਫ਼ ਭੀ ਚਲਾ ਗਿਆ।
Converted from Satluj to Unicode
©2011 Aglsoft - Disclaimer - Feedback

nven vichar 25-10-11

ਜਦ ਵਿਚਾਰਧਾਰਕ ਮੱਤਭੇਦ ਜਾਤੀ ਵਿਰੋਧ ਬਣ ਜਾਣ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਹਾਰ ਨੀਵੇਂਪਨ ਦੀਆਂ ਡੂੰਘਾਣਾਂ ਛੋਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਤੂੰ ਦਰਿਆ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਾ ਸਹੀ ਐਨਾ ਤਾਂ ਦੱਸ ਮੈਨੂੰ ਕਿ ਹਰ ਪਿਆਸਾ ਪਰਿੰਦਾ ਕਿਉਂ ਤੇਰੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਉਤਰਦਾ ਹੈ।
Îਮੌਕਾ , ਬਰਫ ਦੀ ਤਰਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਸੋਚਦੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਇਸਨੇ ਪਿਘਲ ਜਾਣਾ ਹੈ।
ਪਰਿੰਦੋਂ ਦੀ ਤਰਹ ਵੋਹ ਆਏ ਥੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਮੇਂ ਜਰਾ ਸਾ ਪੰਖ ਨਿਕਲ ਆਏ ਤੋ ਆਸ਼ੀਆਨਾ ਛੋੜ ਦੀਆ।
ਇਕ ਗਰੀਬ ਆਦਮੀ ਸੁਬਾ• ਜਲਦੀ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਪੇਟ ਭਰਨ ਵਾਸਤੇ , ਇਕ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਸੁਬ•ਾ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਪੇਟ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ।
**
ਦਰਦ ਕਿਆ ਹੋਤਾ ਹੈ ਬਤਾਏਂਗੇ ਕਿਸੀ ਰੋਜ।
ਕਮਾਲ ਕੀ ਇਕ ਗ਼ਜ਼ਲ ਸੁਨਾਏਂਗੇ ਕਿਸੀ ਰੋਜ।
ਉੜਨੇ ਦੋ ਇਨ ਪਰਿੰਦੋਂ ਕੋ ਆਜ਼ਾਦ ਫਿਜ਼ਾਉਂ ਮੇ
ਹਮਾਰੇ ਹੂਏ ਤੋ ਲੌਟ ਕੇ ਆ ਜਾਏਂਗੇ ਕਿਸੀ ਰੋਜ।
Ñਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਤਕ ਅੱਛੇ ਹੋ ਜਦ ਤਕ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਪੂਰੇ ਕਰਦੇ ਹੈ , ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਉਦੋਂ ਤਕ ਹੀ ਚੰਗੇ ਹਨ ਜਦ ਤਕ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ਜੋ ਦਿਲ ਕ ਆਈਨੇ ਹੋ ਵਹੀ ਹੈ ਪਿਆਰ ਕੇ ਕਾਬਿਲ ਵਰਨਾ ਦੀਵਾਰ ਕੇ ਕਾਬਿਲ ਤੋ ਹਰ ਤਸਵੀਰ ਹੋਤੀ ਹੈ।
ਚਾਹਤ ਕੇ ਚਿਰਾਗੋਂ ਮੇ ਯਹੀ ਅਜੀਬ ਬਾਤ ਹੈ , ਮੱਧਮ ਤੋ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਲੇਕਿਨ ਬੁਝਤੇ ਨਹੀਂ।
Îਮੁਹੱਬਤ ਕੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਜੁਦਾ ਜੁਦਾ ਸੇ ਹੈਂ, ਕਿਸੀ ਨੇ ਟੂਟ ਕਰ ਚਾਹਾ ਕੋÂਂੀ ਚਾਹ ਕਰ ਟੂਟਾ।
ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਤਰੇ ਵੀ ਸਮਝਣ ਲੱਗ ਪਏ ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਦਰਿਆ , ਮੈਂ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸਿਆ ਮੈਂ
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਾਥ ਇਸ ਲਈ ਨਾ ਛੱਡਣਾ ਉਸ ਕੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਬੱਸ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਸਾਥ ਨਿਭਾਉਣਾ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਤੋਂ ਸਿਵਾ।
ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਸੱਚ , ਗਰੂਰਤਾ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਉਲਟ
‘ਦਿਲ ਹੌਲਾ ਹੌਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਇਸ ਵਿਚ ਵਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈਪਰ ਉਦੋਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਭਾਰਾ ਭਾਰਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਮੇਰਾ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਦੋਸਤ ਹੈ ਜਦ ਮੈਂ ਰੋਂਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਕਦੇ ਹੱਸਦਾ ਨਹੀਂ।
ਸੱਚ ਬੋਲਣਾ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਫਾਇਦਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬੋਲ ਕੇ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ।
Îਮੱਤ ਸੌਣਾ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿਚ ਸਿਰ ਰੱਖਕੇ , ਜਦ ਇਹ ਵਿਛੜਦੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇਵੀ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।

ਮੋਬਾਇਲ 94171-20427

ਜਦ ਵਿਚਾਰਧਾਰਕ ਮੱਤਭੇਦ ਜਾਤੀ ਵਿਰੋਧ ਬਣ ਜਾਣ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਹਾਰ ਨੀਵੇਂਪਨ ਦੀਆਂ ਡੂੰਘਾਣਾਂ ਛੋਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਤੂੰ ਦਰਿਆ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਾ ਸਹੀ ਐਨਾ ਤਾਂ ਦੱਸ ਮੈਨੂੰ ਕਿ ਹਰ ਪਿਆਸਾ ਪਰਿੰਦਾ ਕਿਉਂ ਤੇਰੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਉਤਰਦਾ ਹੈ।
Îਮੌਕਾ , ਬਰਫ ਦੀ ਤਰਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਸੋਚਦੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਇਸਨੇ ਪਿਘਲ ਜਾਣਾ ਹੈ।
ਪਰਿੰਦੋਂ ਦੀ ਤਰਹ ਵੋਹ ਆਏ ਥੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਮੇਂ ਜਰਾ ਸਾ ਪੰਖ ਨਿਕਲ ਆਏ ਤੋ ਆਸ਼ੀਆਨਾ ਛੋੜ ਦੀਆ।
ਇਕ ਗਰੀਬ ਆਦਮੀ ਸੁਬਾ• ਜਲਦੀ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਪੇਟ ਭਰਨ ਵਾਸਤੇ , ਇਕ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਸੁਬ•ਾ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਪੇਟ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ।
**
ਦਰਦ ਕਿਆ ਹੋਤਾ ਹੈ ਬਤਾਏਂਗੇ ਕਿਸੀ ਰੋਜ।
ਕਮਾਲ ਕੀ ਇਕ ਗ਼ਜ਼ਲ ਸੁਨਾਏਂਗੇ ਕਿਸੀ ਰੋਜ।
ਉੜਨੇ ਦੋ ਇਨ ਪਰਿੰਦੋਂ ਕੋ ਆਜ਼ਾਦ ਫਿਜ਼ਾਉਂ ਮੇ
ਹਮਾਰੇ ਹੂਏ ਤੋ ਲੌਟ ਕੇ ਆ ਜਾਏਂਗੇ ਕਿਸੀ ਰੋਜ।
Ñਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਤਕ ਅੱਛੇ ਹੋ ਜਦ ਤਕ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਪੂਰੇ ਕਰਦੇ ਹੈ , ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਉਦੋਂ ਤਕ ਹੀ ਚੰਗੇ ਹਨ ਜਦ ਤਕ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ਜੋ ਦਿਲ ਕ ਆਈਨੇ ਹੋ ਵਹੀ ਹੈ ਪਿਆਰ ਕੇ ਕਾਬਿਲ ਵਰਨਾ ਦੀਵਾਰ ਕੇ ਕਾਬਿਲ ਤੋ ਹਰ ਤਸਵੀਰ ਹੋਤੀ ਹੈ।
ਚਾਹਤ ਕੇ ਚਿਰਾਗੋਂ ਮੇ ਯਹੀ ਅਜੀਬ ਬਾਤ ਹੈ , ਮੱਧਮ ਤੋ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਲੇਕਿਨ ਬੁਝਤੇ ਨਹੀਂ।
Îਮੁਹੱਬਤ ਕੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਜੁਦਾ ਜੁਦਾ ਸੇ ਹੈਂ, ਕਿਸੀ ਨੇ ਟੂਟ ਕਰ ਚਾਹਾ ਕੋÂਂੀ ਚਾਹ ਕਰ ਟੂਟਾ।
ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਤਰੇ ਵੀ ਸਮਝਣ ਲੱਗ ਪਏ ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਦਰਿਆ , ਮੈਂ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸਿਆ ਮੈਂ
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਾਥ ਇਸ ਲਈ ਨਾ ਛੱਡਣਾ ਉਸ ਕੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਬੱਸ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਸਾਥ ਨਿਭਾਉਣਾ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਤੋਂ ਸਿਵਾ।
ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਸੱਚ , ਗਰੂਰਤਾ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਉਲਟ
‘ਦਿਲ ਹੌਲਾ ਹੌਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਇਸ ਵਿਚ ਵਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈਪਰ ਉਦੋਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਭਾਰਾ ਭਾਰਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਮੇਰਾ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਦੋਸਤ ਹੈ ਜਦ ਮੈਂ ਰੋਂਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਕਦੇ ਹੱਸਦਾ ਨਹੀਂ।
ਸੱਚ ਬੋਲਣਾ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਫਾਇਦਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬੋਲ ਕੇ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ।
Îਮੱਤ ਸੌਣਾ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿਚ ਸਿਰ ਰੱਖਕੇ , ਜਦ ਇਹ ਵਿਛੜਦੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇਵੀ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।

ਮੋਬਾਇਲ 94171-20427

ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਘਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਈਆਂ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ- ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ

ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਘਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਈਆਂ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ- ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ
ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਅਸੂਲ ਹੈ ਕਿ ਇਥੇ ਕੋਈ ਵੀ ਜਗ•ਾ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ । ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਘਰ ਹੀ ਕੱਚੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ। ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਰੇ ਹੀ ਘਰ ਪੱਕੇ ਹਨ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਕੋਠੀਆਂ ਵਾਲਾ ਪਿੰਡ ਕਰਕੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਕੋਠੀਆਂ ਪਾ ਲਈਆਂ ਹਨ। ਬਕੌਲ ਸ਼ਾਇਰ “ ਇਹ ਵਫਾ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਦੋਸਤੋ ਜਦ ਮਕਾਨ ਕੱਚੇ ਅਤੇ ਲੋਕ ਸੱਚੇ ਸਨ।”ਵਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਜਗ•ਾ ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਹੈ। ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈਆਂ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ। ਬਹੁਤ ਭੋਲੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਇਹ ਚਿੜੀਆਂ ਇਹ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਬੈਠੀਆਂ ਦਾਣੇ ਚੁਗਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ । ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਗ੍ਰਾ ਸਿਰ 'ਤੇ ਟੋਪੀ ਵਾਲੀਆਂ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਹੈ। ਇਹ ਫੁਦਕਦੀਆਂ , ਚਹਿਚਹਿਉਂਦੀਆਂ ਤਾਂ ਚੰਗੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਬਹਿੰਦੀਆਂ । ਫੁਰਰ ਕਰਕੇ ਉੱਡ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੱਚੇ ਮਕਾਨਾਂ ਦੀ ਛੱਤ ਕੱਖਾਂ ਕਾਨਿਆਂ (ਕੜੀ ਬਾਲੇ) ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ । ਉਹ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਕੜੀ ਬਾਲਿਆਂ 'ਚ ਆਪਣੇ ਆਹਲਣੇ ਪਾਉਂਦੀਆਂ । ਹੁਣ ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕੋਈ ਛੱਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਤਾਂ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਦੂਰ ਕਿਤੇ ਪਰਵਾਸ ਕਰ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦੈ ਉਹ ਪਰਜਾਤੀ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਇਸੇ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਆਈਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਬੂਟਿਆਂ 'ਤੇ ਫੁਦਕਦੀਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਆਹਲਣੇ ਵੀ ਰੁੱਖਾਂ 'ਤੇ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਿੱਟੀ ਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਨੇ ਰੁੱਖਾਂ 'ਤੇ ਆਹਲਣੇ ਪਾਉਣ ਦੀ ਜਾਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਿੱਖੀ । ਉਹ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਘਰ 'ਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਸਨ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਜੀਆਂ ਵਾਂਗ।
40 ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦ ਮੀਂਹ ਪੈਂਦਾ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਵਿਹੜਾ ਮਖ਼ਮਲੀ ਚੀਚ ਵਹੁਟੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ। ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਮਖ਼ਮਲੀ ਰੁਮਾਲੇ ਵਰਗੇ ਜੀਵ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਲਗਦੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ( ਬੱਚੇ) ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ 'ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ। ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਸਾਰ ਕੱਚੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਗੰਡੋਏ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੇ। ਅਸੀਂ ਗੰਡੋਏ ਲੋਹੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਵਿੱਚ ਟੰਗ ਕੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਛੱਪੜ ਵਿਚ ਮੱਛੀਆਂ ਫੜਣ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ । ਜਦ ਗੰਡੋਆ ਖਾਣ ਆਉਂਦੀ ਕੋਈ ਮੱਛੀ ਕੁੰਡੀ ਵਿਚ ਫਸ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ । ਹੁਣ ਤਾਂ ਗੰਡੋਏ ਖੇਤਾਂ 'ਚ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਚਲੇ ਹਨ।ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਛੱਪੜ ਵੀ ਵਿਰਲੀ ਟਾਵੀਂ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਜੁਗਨੂੰ(ਟਟਹਿਣੇ) ਆਮ ਹੀ ਟਿਮਟਿਮਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ। ਇਹਨਾਂ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਨੂੰ ਫੜ• ਲੈਂਦੇ । ਬਚਪਨ ਦੀ ਉਸੇ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਕਵਿਤਾ ਦੀਆਂ ਇਹ ਲਾਈਨਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ “ ਮੁੱਠੀ ਵਿਚ ਨਾ ਜੁਗਨੂੰ ਘੁੱਟ ਐਵੇਂ ਇਸ ਮੌਕੇ ਨਾ ਇਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਪਿਆਰੇ। ਸਿਰਫ ਫੁੱਲ ਹੀ ਕਰ ਮਹਿਸੂਸ ਸਕਦੈ ਮੋਈ ਤਿਤਲੀ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਭਾਰ ਪਿਆਰੇ। ” ਹੁਣ ਤਾਂ ਜੁਗਨੂੰ ਦੇਖਿਆਂ ਹੀ ਮੁੱਦਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਚਾਮਚੜਿਕਾਂ ਨਾਲ ਅਸਮਾਨ ਭਰ ਜਾਂਦਾ । ਇਹ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਉਡੀਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦਿਨ ਚੜ•ਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਛੱਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੜੀਆਂ ਵਿਚ ਲੁਕ ਜਾਂਦੀਆਂ । ਹੁਣ ਨਾ ਚੀਚ ਵਹੁਟੀਆਂ ਹਨ, ਨਾ ਜੁਗਨੂੰ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚਾਮਚੜਿਕਾਂ। ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਭਮੱਕੜ (ਪਰਵਾਨੇ) ਦੀਵਿਆਂ 'ਤੇ ਆ ਜਾਂਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੀ ਲਾਟ 'ਤੇ ਸੜਣ ਦਾ ਚਾਅ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਹਣ ਨਾ ਦੀਵੇ(ਸ਼ਮਾਂ) ਰਹੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਜੁਗਨੂੰ,ਬਕੌਲ ਸ਼ਾਇਰ “ਹੋ ਸ਼ਮਾਂ ਤੋ ਬਤਾਏਂ ਕਿ ਜਲਤੇ ਹੈਂ ਕਿਸ ਤਰਹ ਜੁਗਨੂੰ ਵੀ ਮਰ ਗਏ ਹੋਂ ਤੋ ਪਰਵਾਨਾ ਕਿਆ ਕਰੇ”। ਹੁਣ ਘੁਮਿਆਰ ਬੇਦਿਲੀ ਜਿਹੀ ਨਾਲ ਦੀਵਾਲੀ ਮੌਕੇ ਦੀਵੇ ਵੰਡਦੇ ਤਾਂ ਹਨ ਪਰ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ । ਲੋਕ ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਲੜੀਆਂ ਲਗਾ ਕੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗਾ ਚਾਨਣ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਜਦ ਹਵਾ ਗਰਮ ਹੋਕੇ ਉਪਰ ਚੜ•ਦੀ ਤਾਂ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਭਰਨ ਲਈ ਟਿੱਬਿਆਂ ਦਾ ਰੇਤਾ ਆ ਜਾਂਦਾ । ਅਸਮਾਨ 'ਤੇ ਹੋਰ ਹੀ ਖੱਖ ਜਿਹੀ ਚੜ• ਜਾਂਦੀ । ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਬਾਰ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦੇ , ਕਹਿੰਦੇ ਆਹ ਤਾਂ ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨੇ•ਰੀ ਆ ਗਈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਟਿੱਬੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੇ, ਹਨੇਰੀ ਕਿਥੋਂ ਆਉਣੀ ਹੋਈ । ਟਿੱਬਿਆਂ ਵਾਲੇ ਥਾਵਾਂ 'ਚ ਹੁਣ ਝੋਨਾ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਝੋਨੇ ਦੀ ਪਰਾਲੀ ਦੀ ਅੱਗ ਦੇ ਧੂਏਂ ਨਾਲ ਜਦ ਅਸਮਾਨ ਕਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਹਨੇਰੀ ਚੇਤੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਹਨੇਰੀ ਕੁਝ ਚਿਰ ਆਕੇ ਫਿਰ ਮਹੌਲ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਹ ਸੰਘਣਾ ਹਨੇਰਾ ਹਰ ਸਾਲ ਹੋਰ ਸੰਘਣਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਸਾਹ ਘੁਟਣ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਪਰਜਾਤੀਆਂ ਇਸ ਕਾਲੇ ਧੂੰਏੀ ਦੀ ਭੇਂਟ ਚੜ• ਗਈਆਂ ਹਨ। ਹੁਣ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰ ਵੇਲੇ ਵੀ ਹਵਾ ਜ਼ਹਿਰੀਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਕੌਲ ਸ਼ਾਇਰ “ਹਮੇਂ ਤਾਜ਼ੀ ਹਵਾ ਕਹੀਂ ਨਾ ਮਿਲੀ ਪੂਛ ਆਏ ਹਮ ਕਈ ਦੁਕਾਨੋ ਮੇ, ਬੰਦ ਲੋਗੌਂ ਨੇ ਕਰ ਦੀਆ ਜੀਨਾ ਜੈਸੇ ਹੜਤਾਲ ਹੋ ਕਾਰਖਾਨੋ ਮੇ।”ਜਦ ਲੋਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣੋ ਹੱਟ ਗਏ ਤਾਂ ਮੌਤ ਨੇ ਆ ਦਰਸ਼ਨ ਦਿਤੇ। ਆਖਰ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਤਾਂ ਭਰਨੀ ਹੋਈ। ਧਰਤੀ , ਹਵਾ , ਪਾਣੀ ਸੱਭ 'ਚ ਹੀ ਜ਼ਹਿਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਦੀ ਅੰਨ•ੀ ਹਵਸ ਨੇ ਦਰਿਆ ਵੀ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਕਾਰਖਾਨੇ ਬਣਾ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦੇ ਕੁਝ ਜਿੰਦਾ ਲੋਕ ਮਿਲ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਥੇ ਅਜੇ ਮੌਤ ਨਹੀਂ ਅਪੜੀ ਉਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਧੜਕਦੀ ਹੈ ਬਕੌਲ ਸ਼ਾਇਰ “ ਦਿਲ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਕੇ ਕੁਝ ਲੋਕ ਜ਼ਿੰਦਾ ਨੇ ਅਜੇ ਇਸ ਮੁਰਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਮਰਦਮ ਸ਼ੁਮਾਰੀ ਕਰਦਿਆਂ, ਚਲੀਏ ਹੁਣ ਮਿੱਟੀ ਰੰਗੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ।
ਅਮਰਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ ਦਬੜ•ੀਖਾਨਾ ਵਾਇਆ ਬਾਜਾਖਾਨਾ ਪਿੰਨ ਕੋਡ 151205- 0417120427
Converted from Satluj to U

ਰੀਝਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਅਜੇ ਗੁਲਾਮ ਬੇਲੀ

ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ
ਰੀਝਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਅਜੇ ਗੁਲਾਮ ਬੇਲੀ
ਜਿਸ ਰਾਹ ਦੇ ਉਤੇ ਹੁਣ ਤੂੰ ਤੁਰਨ ਲਗਿਐਂ ਇਹ ਵੀ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਆਮ ਬੇਲੀ।
ਖੰਨਿਉਂ ਤਿੱਖਾ ਇਹ ਮਾਰਗ ਹੈ ਬੜਾ ਬਿਖੜਾ ਔਖਾ ਬਦਲਣਾ ਬੜਾ ਨਿਜ਼ਾਮ ਬੇਲੀ।
ਅਸੀਂ ਸੁਬ•ਾ ਉਡੀਕਦੇ ਹੀ ਥੱਕ ਗਏ ਹਾਂ ਪਰ ਹੁੰਦੀ ਸੰਘਣੀ ਰੋਜ ਹੈ ਇਹ ਸ਼ਾਮ ਬੇਲੀ।
ਭਾਵੇਂ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਆਜ਼ਾਦ ਸਾਡਾ ਰੀਝਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਨੇ ਅਜੇ ਗੁਲਾਮ ਬੇਲੇ।
ਗਿਰਝਾਂ ਨੋਚ ਕੇ ਖਾ ਗਈਆਂ ਮਾਸ ਸਾਡਾ ਉਹ ਵੀ ਕੋਈ ਲੁਕ ਕੇ ਨੀ ਸ਼ਰੇਆਮ ਬੇਲੀ।
ਰਾਖੀ ਆਪਣੀ ਕਰਨ ਦਾ ਹੈ ਹੱਲ ਇਕੋ ਢਿੱਲੋਂ ਸੰਗਰਾਮ , ਸੰਘਰਸ਼ , ਸੰਗਰਾਮ ਬੇਲੀ।

ਗ਼ਜ਼ਲ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿਚ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਇੰਜ ਵੀ ਝੱਖੜ ਝੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜ਼ਹਿਰ ਵਿਹਾਜਣ ਖਾਤਿਰ ਆਪਣੇ ਹਥੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਡੁੱਲ• ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਗੁਲਾਮੀ ਦੀ ਵੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਅਜਬ ਸੁਰੱਖਿਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਯਾਰੋ ਕਿ
ਬੰਦ ਪਿੰਜਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਮੋਹ ਹੋ ਜਾਂਦੈ ਪੰਛੀ ਉਡਣਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜਿਹੜੇ ਝੱਖੜ ਬਣ ਕੇ ਦੀਵੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੁਝਾਉਂਦੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਮੈਂ ਦੇਖਿਐ ਦੀਵਾ ਇਕ ਦਿਨ ਹੋ ਗੁਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਾ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਹੈ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ ਹੀ ਲੈਣੀ ਹੁੰਦੀ ,ਉਂਜ
ਹੋਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬੰਦੇ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਕੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸ਼ੁਹਰਤ ਦਾ ਵੀ ਅਜਬ ਨਸ਼ਾ ਹੈ ਬਹੁਤ ਗਰੂਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਬੰਦਾ
ਪਾਟਣ ਦੇ ਲਈ ਰੱਬੜ ਬੁਲਬੁਲਾ ਫੁਲਦਾ ਫੁਲਦਾ ਫੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਮੰਡੀ ਵਿਚ ਜਿਧਰ ਦੇਖੋ ਹਰ ਇਕ ਚੀਜ ਵਿਕਾਊ ਹੈ ਯਾਰੋ
ਹੋਰ ਸੌਦਿਆਂ ਵਾਂਗੂ ਹੁਣ ਪਿਆਰ ਵੀ ਮਿਲ ਹੀ ਮੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਰਿਸ਼ਤੇ ਪੰਛੀਆਂ ਵਾਂਗੂ ਹੁੰਦੇ ਇਹ ਬਹੁਤਾ ਘੁਟੋ ਤਾਂ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜੇਕਰ ਬਹੁਤੇ ਖੁੱਲ•ੇ ਛੱਡੋ ਤਾਂ ਇਹ ਹਥੋਂ ਉੱਡ ਬੁਲਬੁਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਢਿੱਲੋਂ ਸਫਰ ਵਾਪਸੀ ਦਾ ਹੁਣ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ ,ਮੈਂ ਨਿਕਲ ਚੁਕਿਐਂ
ਜਿੱਦਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚੋਂ ਕੋਈ ਅਥਰੂ ਅਚਾਨਕ ਡੁੱਲ• ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਆਦਮੀ ਦੀ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀ

ਆਦਮੀ ਦੀ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀ
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਅਤੇ ਆਦਮੀ ਦੀ ਬੇਵਕੂਫੀ ਦੋਵੇਂ ਅਸੀਮ ਹਨ। ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ , ਹੋ ਸਕਦੈ ਇਹਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਆਦਮੀ ਦੀ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਪੱਕੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ।
ਅਲਬਰਟ ਆਈਨਸਟਾਈਨ

ਦੁਸਹਿਰਾ- ਨੇਕੀ 'ਤੇ ਬਦੀ ਦੀ ਜਿੱਤ

ਦੁਸਹਿਰਾ- ਨੇਕੀ 'ਤੇ ਬਦੀ ਦੀ ਜਿੱਤ
ਆਖਿਰ ਨੇਕੀ 'ਤੇ ਬਦੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਈ ਦਰਾਵੜ ਸੂਰਮਾ ਮਾਰਤਾ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ।
ਪਤੀ ਵਰਤਾ “ਸੀਤਾ” ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਬਿਲਕੁਲ ਮਨੋਂ ਵਿਸਰਤਾ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ।
ਇਕ ਦਲਿਤ ਰਿਸ਼ੀ ਸ਼ੰਭੂਕ ਸੀ ਤਪ ਕਰਦਾ ਲਹੂ ਉਹਦਾ ਵੀ ਠਾਰਤਾ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ।
Àਸਤਤ ਆਪਣੀ ਵਿਚ ਪਰੋਹਿਤਾਂ ਕੋਲੋਂ ਲਿਖਾਈ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਵਾਰਤਾ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ।
ਨੇਕੀ 'ਤੇ ਬਦੀ ਦੀ ਜਿਤ ਦੀਆਂ ਕਾਹਦੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਵਾਦਾਂ ਜੀ ??????????????
ਲੋਕ ਰਾਜ ਦਾ ਚਿੜੀਆ ਘਰ
ਲੋਕ ਰਾਜ ਵਿਚ ਰਾਜ ਤਾਂ ਕਰਨ ਸ਼ਾਤਿਰ ਐਂਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਭਾਅ ਜੀ ਨਾਂ ਹੁੰਦੈ।
ਚਿੜੀਆ ਘਰ ਵਿਚ ਜਿਸਤਰਾਂ ਚਿੜੀਆਂ ਲਈ ਐਂਵੇਂ ਨਾਮਾਲੂਮ ਜਿਹਾ ਥਾਂ ਹੁੰਦੈ।
Îਮਨਫ਼ੀ ਸਿਆਸਤ 'ਚੋਂ ਪਿਆਰ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਹੁੰਦੇ ਹਿੰਦਸਾ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਰੋਜ ਜਮ•ਾਂ ਹੁੰਦੈ।
ਰਾਜਨੇਤਾ,ਵਪਾਰੀ, ਪ੍ਰੋਹਿਤ ਹੀ ਅਸਲ ਦੇ ਇਥੇ ਵਿਚ ਸਾਰੀ ਲੁੱਟ ਖਸੁਟ ਦੀ ਮਾਂ ਹੁੰਦੈ।

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੋਹ ਹੈ ਜੋ ਕਾਮ ਆਏ ਕਿਸੀ ਕੇ ( ਸ਼ੇਅਰ 3-10-11)

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੋਹ ਹੈ ਜੋ ਕਾਮ ਆਏ ਕਿਸੀ ਕੇ ( ਸ਼ੇਅਰ 3-10-11)
*ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੋਹ ਹੈ ਜੋ ਕਾਮ ਆਏ ਕਿਸੀ ਕੇ ਵਰਨਾ ਇਸੇ ਜੈਸੇ ਭੀ ਗੁਜ਼ਾਰੋਗੇ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਏਗੀ।
*ਦੋ ਘੜੀ ਦਿਲ ਕੇ ਬਹਿਲਾਨੇ ਕਾ ਸਹਾਰਾ ਭੀ ਗਿਆ ਲੀਜੀਏ ਆਜ ਤਸੱਵਰ ਮੇ ਭੀ ਤਨਹਾਈ ਹੈ।
*ਯੂੰ ਤੋ ਰਹਾ ਨਾ ਕੁਛ ਭੀ ਉਸ ਸੜੇ ਮਕਾਨ ਮੇ ਏਕ ਵਾਰ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖ ਲੂੰ ਚਲਨੇ ਸੇ ਪੇਸ਼ਤਰ।
*ਦੀਵਾਰ ਓ ਦਰ ਨੇ ਰੋਕਾ ਨਾ ਗਲੀਉਂ ਨੇ ਦੀ ਸਦਾਅ ਕਿਤਨਾ ਹਮੇਂ ਗ਼ੁਮਾਨ ਥਾ ਚਲਨੇ ਸੇ ਪੇਸ਼ਤਰ।
*ਖ਼ਲੂਸ ਰਹਿ ਗਿਆ ਬਸ ਇਕ ਮੁਕਾਲਮਾ ਬਨ ਕਰ ਹਜੂਰ ਕੈਸੇ ਹੈ ? ਆਲੀ ਜਨਾਬ ਕੈਸੇ ਹੈਂ?
*ਅਪਨੇ ਮਰਨੇ ਕੀ ਖ਼ਬਰ ਇਕ ਦਿਨ ਉੜਾਤੇ ਕਾਸ਼ ਹਮ, ਅਪਨੇ ਚਾਹਨੇ ਵਾਲੋਂ ਕਾ ਹਮ ਭੀ ਮੰਜ਼ਿਰ ਦੇਖਤੇ।
*ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਦਮੋਂ ਮੇ ਹੈ ਠੁਕਰਾਈਏ ,ਔਰ ਕਿਆ ਖ਼ਿਦਮਤ ਕਰੂੰ ਬਤਲਾਈਏ।
*ਆਜ ਸਾਕੀ ਕੋ ਪਿਲਾ ਦੀ ਜਾਏਗੀ ,ਬਸ ਯਹੀ ਉਸਕੋ ਸਜ਼ਾ ਦੀ ਜਾਏਗੀ।
* ਅਬ ਯੇਹ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿ ਤਨਹਾਈ ਸੇ ਹਮ ਤੰਗ ਆਕਰ ,ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਦਰਵਾਜੇ ਕੀ ਜ਼ੰਜ਼ੀਰ ਹਿਲਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ।
*ਵਕਤ ਕਾ ਕਿਆ ਹੈ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਏਗਾ ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਕੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਸੇ ਡਰ ਲਗਤਾ ਹੈ।
*ਮੇਰਾ ਦੁੱਖ ਸੁਨਾ ਚੁਪ ਰਹੇ , ਫਿਰ ਵੋਹ ਬੋਲੇ ਯੇਹ ਰਾਗ ਪਹਿਲੇ ਕਾ ਗਾਇਆ ਹੂਆ ਹੈ।
*ਮਿਲ ਸ਼ਾਇਦ ਕਹੀਂ ਤਸਕੀਂ ਕਾ ਪਹਿਲੂ ਦਰਦੇ ਗ਼ਮੇ ਦੁਨੀਆਂ ਕੋ ਸੀਨੇ ਕੋ ਲਗਾ ਰੱਖਨਾ।
*ਰੋਈ ਸ਼ਬਨਮ ਤੋ ਗੁਲ ਕੋ ਹਸੀਂ ਆ ਗਈ , ਹਰ ਕੋÂਂੀ ਅਪਨੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਪੇ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੈ।
*ਦਬਾ ਕੇ ਕਬਰ ਮੇਂ ਚਲ ਦੀਏ ਦੁਆ ਨਾ ਸਲਾਮ , ਜਰਾ ਸੀ ਦੇਰ ਮੇ ਕਿਆ ਹੋ ਗਿਆ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੋ।
*ਕਲ• ਸੁਲਗਤੀ ਦੁਪਹਿਰ ਮੇ ਉਸਕੀ ਯਾਦੋਂ ਕੇ ਗੁਲਾਬ ਇਸ ਤਰਹ ਮਹਿਕੇ ਕਿ ਸਾਰਾ ਘਰ ਗੁਲਸਿਤਾਂ ਹੋ
ਗਿਆ।
*ਕਿਆ ਤੇਰੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੀ ਲਜ਼ਤ ਬਿਆਂ ਕਰੂੰ ਮਿਲ ਕਰ ਭੀ ਤੁਝਕੋ , ਮੁਝਕੋ ਤੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਹੈ।
*ਜ਼ਿੰਦਾ ਦਿਲ ਲੋਗ ਰੂਹ ਤਕ ਅਪਨੀ ਦਰਹਕੀਕਤ ਉਦਾਸ ਹੋਤੇ ਹੈਂ।
*ਯੇ ਅਦਾ ਏ ਬੇਨਿਆਜ਼ੀ ਤੁਝੇ ਬੇਵਫ਼ਾ ਮੁਬਾਰਕ ਮਗਰ ਇਤਨੀ ਭੀ ਬੇਰੁਖੀ ਕਿਆ ਕਿ ਸਲਾਮ
ਤਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ।
*ਮੈਂ ਨਿਗਾਹੋਂ ਸੇ ਪੀ ਰਹਾ ਥਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੇ ਬਦਦੁਆ ਦੀ , ਤੇਰਾ ਹਾਥ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਕਭੀ ਜਾਮ
ਤਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ।
*ਮੁਝਕੇ ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਨਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤੀ ਜਾਨੇ ਯੇਹ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕੈਸਾ ਸ਼ੋਰ ਮਚਾ ਹੈ।
* ਮੈਂ ਐਸੇ ਜਮਘਟੇ ਮੇ ਖੋ ਗਿਆ ਹੂੰ ਯਹਾ ਮੇਰੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ।
*ਨਾ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ ਨਾ ਮੰਜ਼ਿਲ ਕਾ ਪਤਾ ਹੈ। ਮੁਹੱਬਤ ਰਾਸਤਾ ਹੀ ਰਾਸਤਾ ਹੈ।
*ਮੌਸਮੋਂ ਕੀ ਸਜ਼ਾਏਂ ਬੇਹਤਰ ਹੈਂ ਘਰ ਕੇ ਭੀਤਰ ਉਦਾਸ ਰਹਿਨੇ ਸੇ।
*ਘਰ ਕਾ ਆਈਨਾ ਵਹੀ ਸ਼ਕਲ ਪੁਰਾਨੀ ਮਾਂਗੇ। ਜੈਸੇ ਮੁਝਸੇ ਮੇਰੇ ਹੋਨੇ ਕੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਮਾਂਗੇ।
*ਏਕ ਆਂਸੂ ਕਹਿ ਗਿਆ ਸਭ ਹਾਲ ਦਿਲ ਕਾ ਮੈਂ ਸਮਝਤਾ ਥਾ ਯੇਹ ਜ਼ਾਲਿਮ ਬੇਜ਼ੁਬਾਂ ਹੈ।
*ਤੁਮਹਾਰਾ ਖਿਆਲ ਆਤਾ ਹੈ ਦਿਨ ਰਾਤ ਅਬ ਤੋ , ਕਿਸੀ ਕੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੇ ਇਸ ਕਦਰ
ਛਾਇਆ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ।
*ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਕ ਹਾਦਸਾ ਹੈ ਔਰ ਐਸਾ ਹਾਦਸਾ ਮੌਤ ਸੇ ਖ਼ਤਮ ਜਿਸਕਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ।
*ਸੂਰਜ ਕੇ ਸਾਥ ਡੂਬ ਗਿਆ ਦਿਲ ਭੀ ਆਜ ਤੋ ਇਤਨਾ ਉਦਾਸ ਸ਼ਾਮ ਕਾ ਮੰਜ਼ਿਰ ਕਭੀ ਨਾ ਥਾ।
* ਸਦੀਉਂ ਮੇਂ ਫੈਲਨੇ ਕੀ ਤਮੰਨਾ ਲੀਏ ਹੂਏ ਕਿਆ ਸ਼ਖਸ਼ ਥਾ ਜੋ ਖੋ ਗਿਆ ਲਮਹੋਂ ਕੀ ਭੀੜ ਮੇਂ।
* ਜਿਸ ਧਜ ਸੇ ਕੋਈ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਗਿਆ ਵੋਹ ਸ਼ਾਨ ਸਲਾਮਤ ਰਹਿਤੀ ਹੈ ਯੇਹ ਜਾਨ ਤੋ
ਆਨੀ ਜਾਨੀ ਹੈ ਇਸ ਜਾਂ ਕੀ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ।
*ਮਸਤ ਕਰਦੇ ਮੁਝੇ ਸਾਕੀ ਮਗਰ ਇਕ ਸ਼ਰਤ ਕੇ ਸਾਥ ਹੋਸ਼ ਇਤਨਾ ਰਹੇ ਬਾਕੀ ਕਿ ਮੁਝੇ ਯਾਦ ਰਹੇ।
*ਅਕੇਲਾ ਹੂੰ ਆਬਾਦ ਕਰ ਲੇਤਾ ਹੂੰ ਵੀਰਾਨਾ ਬਹੁਤ ਰੋਏਗੀ ਮੇਰੇ ਬਾਦ ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਮ ਏ ਤਨਹਾਈ।
*ਭੀੜ ਮੇਂ ਇਕ ਅਜਨਬੀ ਕਾ ਸਾਹਮਨਾ ਅਛਾ ਲਗਾ। ਸਭ ਸੇ ਛੁਪ ਕਰ ਵੋਹ ਕਿਸੀ ਕਾ ਦੇਖਨਾ
ਅਛਾ ਲਗਾ।
*ਖੋਖਲੇ ਨਾਹਰੋਂ ਕੀ ਸ਼ਬਨਮ ਸੇ ਨਾ ਬੁਝ ਪਾਏਗੀ ਯੇਹ ਮੇਰੇ ਹੋਟੋਂ ਪਰ ਮੁਕੰਮਲ ਇਕ ਸਦੀ ਕੀ ਪਿਆਸ ਹੈ।
*ਹੈ ਸਰ ਪੇ ਮੇਰੇ ਧੂਪ ਮਗਰ ਤੂ ਭੀ ਤੋ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਗਿਰਤੀ ਹੂਈ ਜਾਨ ਗਿਰਤੀ ਹੂਈ ਦੀਵਾਰ ਕੇ
ਸਾਏ ਮੇਂ ਖੜ•ੀ ਹੈ।
*ਪੜਤੇ ਹੈਂ ਮਜ਼ੇ ਲੇਕਰ ਵੋਹ ਫਸਾਦੋਂ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਘਰ ਅਪਨੇ ਜਿਨਹੇਂ ਕਭੀ ਸੜਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖੇ।
*ਯੇਹ ਕੈਸੀ ਦਸਤੂਰ ਏ ਜ਼ੁਬਾਂ ਬੰਦੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਮਹਿਫਿਲ ਮੇਂ ਜਹਾਂ ਤੋ ਬਾਤ ਤਕ ਕਰਨੇ ਤਰਸਤੀ ਹੈ
ਜੁਬਾਂ ਮੇਰੀ।




Converted from