ਵੱਡੀ ਗੱਡੀ ਛੋਟਾ ਨੰਬਰ ਮੱਥੇ ਬੱਤੀ ਲਾਲ ਸਜਾ ਕੇ।

ਵੱਡੀ ਗੱਡੀ ਛੋਟਾ ਨੰਬਰ
ਵੱਡੀ ਗੱਡੀ ਛੋਟਾ ਨੰਬਰ ਮੱਥੇ ਬੱਤੀ ਲਾਲ ਸਜਾ ਕੇ। ਦੇਖੋ ਬਾਬੇ ਸੰਤ ਜੀ ਚੱਲੇ ਨੇ ਮੱਥੇ ਤਿਲਕ ਲਗਾ ਕੇ।
ਇਹ ਜੱਗ ਰਚਨਾ ਝੂਠੀ ਭਾਈ , ਮਾਇਆ ਨਾਗ ਦੀ ਬੱਚੀ,ਪਰ ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਵੱਸ ਕੀਤੀ ਹੈ ਮੱਥਾ ਟੇਕੋ ਆਕੇ।
Ðਰੱਬ ਲਈ ਦਸਵਾਂ ਹਿੱਸਾ ਕੱਢੋ , ਨਹੀਂ ਉਹ ਦਸ ਵੀ ਖੋਹ ਲਊ,ਅਸੀਂ ਹਾਂ ਰੱਬ ਦੇ ਦੂਤ ਹਟਾਂਗੇ ਰੱਬ ਦੇ ਕੋਲ ਪੁਚਾ ਕੇ।
ਸੁਣਿਐਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਵਾਲੇ ਦੇਵ ਪੁਰਸ਼ ਮਨਮੋਹਣੇ,ਕੱਲ• ਂਿÂਕ ਸੋਨ ਪਰੀ ਨੂੰ ਲੈ ਗਏ ਸ਼ਿਮਲੇ ਵਲ ਭਜਾ ਕੇ।
ਇਕ ਬਾਬੇ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਪੰਜ ਕੁੜੀਆਂ ਕਾਹਦੀਆਂ ਜੰਮੀਆਂ ਬਾਬੇ ਧੱਕਾ ਦੇ ਤਾ ਉਹਨੂੰ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕੋਲ ਲਿਜਾਕੇ।
ਆਜੋ ਜੀਹਨੇ ਮੁੰਡੇ ਲੈਣੇ ਥੋੜ•ੇ ਰਹਿ ਗਏ ਭਾਈ ਛੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਪਿਓ ਸੰਤ ਵੇਚਦਾ ਕੜੇ ਸੀ ਠੋਕ ਵਜਾ ਕੇ।
ਸੀ ਸੁਲਫੇ ਦੀ ਲਾਟ ਜਿਹੀ ਲੱਤਾਂ ਬਾਬੇ ਦੀਆਂ ਘੁਟਦੀ ਕੋਲ ਹੀ ਉਸਦਾ ਪਤੀ, ਭਰਾ ਸੀ ਬੈਠਾ ਨੀਵੀਂ ਪਾਕੇ।
ਸਾਈਂ ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ ਡੇਰਿਆਂ 'ਚੋਂ ਢੇਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਨਿਕਲੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਰੱਖੇ ਸੀ ਤਹਿਖਾਨੇ ਵਿਚ ਲੁਕਾ ਕੇ।
ਜੇਕਰ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਨੌਕਰ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਪੈਸਾ ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਆਪਣਾ ਦਾਸ ਬਣਾ ਕੇ।
ਇਹ ਭੇਡਾਂ ਜਨਤਾ ਨੇ ਇਉਂ ਹੀ ਉਨ ਲਹਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਢਿੱਲੋਂ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਮੁਦਤਾਂ ਤੋਂ ਥੱਕ ਗਏ ਸਮਝਾ ਕੇ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਇਹ ਮੁਕਾਮ ਆ ਗਿਆ। ਸ਼ੂਕਦਾ ਦਰਿਅ ਇਕ ਸੁੱਕੀ ਰੇਤ ਵਿਚ ਸਮਾ ਗਿਆ।
ਆਪਣੀ ਹੀ ਸਿਰਜਣਾ ਤੋਂ ਮਨ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਆਪਣੀ ਰੱਬਤਾ ਤੋਂ ਦੋਖੋ ਰੱਬ ਮੈਂ ਛਲਿਆ ਗਿਆ।
ਹੁਣ ਇਹ ਭਰੇ ਰਾਹ ਲਗਦੇ ਸੁੰਨੇ, ਜਰਾ ਵੀ ਆਪਣੇ ਲਗਦੇ ਨਹੀਂ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਪੈੜ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਦਾ ਦੈਂਤ ਖਾ ਗਿਆ।
ਹੁਣ ਇਹ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਫਿਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੁਸਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਥੋਂ ਦੋਸਤੋ ਸਾਂ ਦੇਰ ਦਾ ਚਲਿਆ ਗਿਆ।
ਛੱਡ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪਰਾਏ ਹੋ ਗਏ ਹੋ ਗਏ ਮਹਿਰਮ ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਉਹ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਰੋਸਿਆਂ ਦਾ ਲੁਤਫ਼ ਹੀ ਚਲਾ ਗਿਆ।
Êਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਮੀਂਹ 'ਚ ਵੀ ਡੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਮੈਂ ਕਦੇ ਪਰ ਸੱਲ ਤੇਰੇ ਹਿਜਰ ਦਾ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਛੇਕ ਪਾ ਗਿਆ।
ਢਿੱਲੋਂ ਗਲਤ ਫ਼ਹਿਮੀਆਂ ਦਾ ਦੌਰ ਹੈ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੋਇਆ ਸ਼ੁਰੁ ਹੈ ਆਪਣੀ ਹੀ ਹੋਂਦ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਡਗਮਗਾ ਗਿਆ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਲਿਖਣ ਦੇ ਲਈ ਜਦ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਨਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਆਪਣੀ ਆਤਮ ਕਥਾ ਹਰ ਕੋਈ ਲਿਖਣ ਬਹਿ ਗਿਆ।
ਸ਼ੂਕਦਾ ਦਰਿਆ ਸੀ ਉਹ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲਣ ਸਾਰ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕੱਸੀ ਜਿੱਡਾ ਤੇ ਫਿਰ ਰੇਤ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ।
ਜੇ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਮਿਲਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਫੇਰ ਵੀ , ਮਰਨ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ ਮਰਨ ਵਾਲਾ ਕਹਿ ਗਿਆ।
ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਜਿਉਣ ਦਾ ਹੋਇਆ ਤਜੱਰਬਾ ਉਸ ਵਕਤ ਜਿਉਣ ਲਈ ਜਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਬਾਕੀ ਕੁਝ ਨਾ ਰਹਿ ਗਿਆ।
ਆਪਣੇ ਵਜੂਦ ਤੋਂ ਹੁਣ ਹਰ ਕੋਈ ਅਵਾਜ਼ਾਰ ਹੈ ਕਿਉਂ ਮਹਿਕ ਦਾ ਸਾਗਰ ਚੁਰਾ ਕੇ ਵਕਤ ਕਿੱਥੇ ਲੈ ਗਿਆ।
ਇਸ਼ਕ ਸੀ, ਤੂਫ਼ਾਨ ਸੀ,ਜਾਂ ਸੀ ਕੋਈ ਪਾਣੀ ਦਾ ਹੜ•,ਕੁਝ ਪਲ ਦੇਕੇ ਜੀਣ ਦੇ ਸਭ ਚਾਅ ਬਹਾ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ।
ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਬਿਟ ਬਿਟ ਤਕਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰਜੇ ਹੋਏ ਨੈਣ ਕੋਈ ਨਿਰਮੋਹੀ ਸਿਧਾਰਥ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਬਹਿ ਗਿਆ।
ਤੇਰੇ ਨਕਸ਼ ਚਿਤਵ ਢਿੱਲੋਂ ਲੋਰ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸਾਂ ਮੈਂ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਚੇਤਾ ਦੁਖਾਵੀਂ ਯਾਦ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ।

ਦੁਨਿਆ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖ____ਫਰੀਦਾ____ਐਸਾ ਬਹਿਣ ਖਲੋਣ ,
ਕੋਲ ਹੋਈਏ ਤਾਂ ਹੱਸਣ ____ਲੋਕੀ____ਤੁਰ ਜਾਇਏ ਤਾਂ ਰੋਣ.....

ਗ਼ਜ਼ਲ 20 ਸਤੰਬਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ 20 ਸਤੰਬਰ
ਜੋ ਆਦਮੀ ਖ਼ਾਸ ਸੀ ਦੇਖੋ ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਆਮ ਹੋਇਆ ਏ ।
ਤੇ ਆਮ ਆਦਮੀ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ ਬਦਨਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ Àੋਸ ਪੰਖੇਰੂ ਦਾ ਪਤਾ ਟਿਕਾਣਾ ਵੀ ਦੋਸਤੋ
ਜੋ ਅੰਬਰ ਛੋਹਣ ਲਈ ਅਖੀਰ ਵਿਚ ਨਾਕਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
Îਮੇਰੀ ਇਸ ਭਟਕਣ 'ਚ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਕੋਈ ਮਰਜੀ ਨਹੀਂ
ਇਹ ਅਥਰਾ ਵਕਤ ਦਾ ਘੋੜਾ ਹੀ ਬੇਲਗਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਇਹ ਵੀ ਆਦਮੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਹੈ ਕਿ ਆਰਾਮ ਖਾਤਿਰ ਉਹ
ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਉਹ ਬੇ ਆਰਾਮ ਹੋਇਆ ਏ ।
ਲਾਕੇ ਉਂਗਲ ਨੂੰ ਲਹੂ ਹੈ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਵਿਚ ਉਹ ਸ਼ਾਮਿਲ
ਜਿਸਦੀ ਉਂਗਲ 'ਤੇ ਹੀ ਸਾਰਾ ਕਤਲੇਆਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਜਿਸ ਮੁਹੱਬਤ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਹੈ ਰਹੀ ਨਫ਼ਰਤ
ਅਜੇ ਵੀ ਚੇਤਿਆਂ 'ਚ ਲਿਖਿਆ ਉਹਦਾ ਨਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਕਿਸੇ ਦੀ ਯਾਦ ਦਾ ਪੱਥਰ ਅਚਾਨਕ ਫੇਰ ਡਿਗਿਆ ਹੈ
ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ 'ਚ ਮੱਚਿਆ ਕੋਹਰਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਬੜੀ ਰੌਣਕ ਹੈ ਮੈਅਕਦੇ 'ਤੇ ਪਰ ਮੈਂ ਹੀ ਉਦਾਸ ਹਾਂ
ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਫੜਿਆ ਟੁਟਿਆ ਕਿਉਂ ਜਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਚੀਜ ਖ਼ੁਦ ਦੁਨੀਆਂ ਹੈ
ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਪਿਛੋਂ ਇਹ ਇਲਹਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਬੰਦਾ ਦਾਸ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਬਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ
ਉਹ ਬੰਦਾ ਦੇਖਿਆ ਖ਼ੁਦ ਪੈਸੇ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਹੋਇਆ ਏ।
ਉਹ ਬੰਦਾ “ਢਿੱਲੋਂ” ਵਾਂਗੂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੱਚ ਬੋਲਦਾ ਹੋਣੈ
ਜੀਹਦਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਚੌਰਾਹੇ ਵਿਚ ਕੰਮ ਤਮਾਮ ਹੋਇਆ ਏ

ਦਲ ਬਦਲੂ ਬਨਾਮ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ

ਦਲ ਬਦਲੂ ਬਨਾਮ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ
ਤੇਰੀਆਂ ਇਹ ਸਫਾਈਆਂ ਨੇਤਾ ਜੀ , ਸਾਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈਆਂ ਨੇਤਾ ਜੀ।
ਕੱਲ• ਸੁਰਖ ਸੀ ਸੱਜਣ ਜੀ ਅੱਜ ਚਿੱਟੇ ਹੋ ਗਏ , ਲਕੋਂ ਡੂੰਘੇ ਪਾਣੀ ਗਿੱਟੇ ਗਿੱਟੇ ਹੋ ਗਏ।
ਕੱਲ• ਪੀਲੇ ਸੀ ਅੱਜ ਕਾਸਤੋਂ ਨੀਲੇ ਹੋ ਗਏ , ਲਗਦੈ ਆਪਣੇ ਕਿਧਰੇ ਹੋਰ ਵਸੀਲੇ ਹੋ ਗਏ।
ਬੜੇ ਸ਼ੌਕ ਨਾਲ ਪੰਛੀਆਂ ਨੇ ਸੀ ਪਾਏ ਆਲ•ਣੇ ਇਕ ਹਨੇਰੀ ਨਾਲ ਹੀ ਤੀਲੇ ਤੀਲੇ ਹੋ ਗਏ।
ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਲਾ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਹੜੇ ਨਾਹਰੇ ਪਲਾਂ ਛਿਣਾ ਵਿਚ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਫੀਲ•ੇ ਹੋ ਗਏ।
ਬਕੌਲ ਚਾਚਾ ਗਲਿਬ“ਪਾਰਟੀ ਤੋੜੀਏ , ਜੋੜੀਏ ਫਿਰ ਤੋੜੀਏ , ਰੰਗ ਲਾਏਗੀ ਹਮਾਰੀ
ਮੌਕਾ ਪ੍ਰਸਤੀ ਏਕ ਦਿਨ।”ਨੇਤਾ ਜੀ ਪੀ ਏ ਨੂੰ “ਯੇਹ ਕਿਆ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਹੋਤੀ ਹੈ ? ਤੋ ਪੀ ਏ ਬੋਲਾ
ਜਿਸ ਮੇਂ ਲੋਗੋਂ ਕੇ ਲੀਏ , ਲੋਗੋਂ ਦੁਆਰਾ , ਲੋਗੋਂ ਕੀ ਐਸੀ ਤੈਸੀ ਹੋਤੀ ਹੈ।”
Converted from Satluj to Uni